Magazyn6 6201

^T

958 MŁODOCIANI I DZIECI (OCHRONA PRACY) — MŁYNARSKI FELIKS

nie rodziców na pracę, dowód z wykonania obowiązku szkolnego oraz zezwolenie na pracę inspektora pracy, wystawione na zasadzie świadectwa lekarskiego.

Literatura: Daezyńska-Golińaka: Robotnicy młodociani w rzemiośle i rękodziełach to Krakowie, Kraków 1913. — Frełkotoa E.t Praca młodzieży w przemyśle drukarskim. Warszawa 1929.— Kuznotcicz Ka.* Kwestja terminatorów w naszym kraju. Kraków 1907. — Krahelska H.: Praca dzieci i młodocianych w Polsce. Warszawa 1928. — Krahelska H.: Praca młodocianych a opieka społeczna. Warszawa 1930. — Miedzińzka J.t Nauka zawodu w przemyśle i rzemiośle. „Praca i Opieka Społeczna”. Warszaufa 1931. — Miedzińska J.i Praca terminatorów w toarsztatach rzemieślniczych. „Pr. t Op. Spoi.” Warszawa 1932. — Miedxińzka J.: Polityka Państwa wobec młodzieży pracującej 1930—1933. „Pr. i Op_c Sp.”. Warszawa 1933. — Miedcińska J.: Przymuszany rok bezczynności młodzieży. „Zrąb”. 1936. — Pragierowa E.: Warunkii pracy robotników młodocianych w Polsce. — Saerorouns A.: Z histoiji rozwoju pracy dzieci. Sosnowiec 1922. — Waściazakotcmki L.t Pracownicy młodociani w świetle badań Kas Chorych. Warszawa. 1933.

Janina Miedzińska.

Młynarski Feliks.

M. urodził się 20. XI. 1884 r. w Gniew-czynie (Małopolska). W r. 1909 doktoryzował się na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy „Socjologja wobec teorji pozna-nia“ (Jarosław 1910). Niewykończona z powodu wybuchu Wojny Światowej praca z tejże dziedziny p. t. „Zasady filozofji społecznej" wydana została w r. 1919 w Warszawie.

W okresie przedwojennym i wojennym prowadzi! M. ożywioną akcję polityczno-niepodległościową na terenie Polski i zagranicą. W latach 1911—1913 był redaktorem politycznym „Kurjera Lwowskiego". W tym okresie ogłosił pod pseudonimem Jana Brzozy pracę „Zagadnienie polityki niepodległości", Lwów 1911. W momencie wybuchu wojny był prezesem Związku Drużyn Strzeleckich; zarazem był jednym z inicjatorów i do 10. V. 1914 r. jednym z członków Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. Z chwilą wybuchu wojny M. wstąpił do Legjonów; wyjechał 8. XI. 1914 r. do Ameryki, delegowany przez Naczelny Komitet Narodowy i Piłsudskiego; tam przebywał do końca września 1916 r.

W latach 1921—1922 był dyrektorem Urzędu Emigracyjnego, w latach 1923—1924 — dyrektorem Departamentu Obrotu Pieniężnego w Ministerstwie Skarbu, w latach 1924—1929 — wiceprezesem Banku Polskiego.

Po r. 1929 poświęcił się pracy nauczycielskiej, zostając profesorem bankowości biletowej w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie; równocześnie rozwijał ożywioną działalność na terenie międzynarodowym. W marcu 1929 r. został mianowany członkiem Komitetu Finansowego Ligi Narodów; zrezygnował z pracy w Lidze Narodów we wrześniu 1937 r. w związku z reorganizacją tego Komitetu. Ponadto brał udział w Komitecie Złota Ligi Narodów, Komitecie Fiskalnym, Komitecie opracowującym projekt Międzynarodowego Banku Rolnego, w Komitecie Interwencji Walutowej. Z ramienia Ligi na zaproszenie rządu greckiego przeprowadził w maju 1933 r. ekspertyzę finansową i gospodarczą Grecji. W okresie wrzesień 1933—marzec 1935 r. sprawował funkcję przewodniczącego Komitetu Finansowego Ligi Narodów. Wpłynął decydująco na rozwikłanie spraw finansowych Zagłębia Saary, w związku z jej powrotem do Niemiec; przez pewien czas pełnił funkcję powiernika międzynarodowej pożyczki konwersyjnej austrjackiej.

Równolegle rozwijał M. działalność naukową z zakresu nauki o pieniądzu. Jako członek Komitetu Złota opracował rozprawę „The Functioning of the Gold Standard", w której poddał gruntownej krytyce funkcjonowanie waluty dewizowo-złotej oraz znaną koncepcję Cassela trzyprocentowego przyrostu produkcji złota, niezbędnego dla utrzymania cen na względnie stałym poziomie. Pracą, która znalazła międzynarodowy oddźwięk i pojawiła się w języku polskim p. t. „Złoto i Banki biletowe" (Warszawa 1928), jest „Gold and Central Banks" (New York 1929). Stanowi ona teoretyczne przygotowanie dla założenia Banku Wypłat Międzynarodowych w Bazylei.

Dla Międzynarodowej Izby Handlowej, która, współpracując z Fundacją Carnegiego, zorganizowała w latach 1935—1936 pracę ekspertów nad kwestją wyjścia z kryzysu, przygotował dwie prace: 1) „Produkcja i dystrybucja złota", 2) „Kooperacja banków biletowych".

W pracy „Człowiek w dziejach. Jednostka, państwo, naród" (Warszawa 1936), posiadającej charakter filozoficzno-socjolo-giczny, występuje M. z ostrą krytyką autorytatywnych, totalnych form rządu. Do pracy tej jest dołączona kompletna bibljo-grafja prac Młynarskiego, obejmująca kilkadziesiąt pozycyj. Ostatnio M. napisał „Pro-

_