24
Kozy
Nr. 51
3) środkowa część tułowia, grzbiet, lędźwie, słabizna,
brzuch _ 10 punktów
4) Zad, nasada ogona, szerokość, długość i kształt
5) Wymię u kóz lub jądra u capów, oznaki mleczności 15 „
7) Wygląd ogólny 20
Odpowiednie przepisy uzupełniają tę skalę oceny, która posiada właściwości wszystkich tego rodzaju metod licencjonowania.
Przy wycenie kóz, podobnie zresztą, jak to się .czyni Nomenklatura przy ocenach innych zwierząt gospodarskich, używa oceny. się określeń, oznaczających zalety lub wady budowy.
Oto najczęściej używane określenia, dobitnie akcentujące cechy pokroju:
Głowa — wąska, średnia, szeroka, sucha, delikatną, ciężka, ordynarna, lekka. . ....r .. .....
Szyja — długa, krótka, gruba, cienka, szeroka, wąska.
Grzbiet — długi, krótki, mocny, prosty, łęgowaty, karpiowaty, zaklęsły za łopatkami, słaby.
Tułów — głęboki, beczkowaty, długi, krótki, płaski.
Piersi — szerokie, wąskie, głębokie; klatka piersiowa, dobrze .wyr sklepiona, zbytnio ku przodowi wystająca.
Brzuch — pełny, wykształcony, podkasany.
Zad — wąski, zwisły, szeroki, przebudowany.
Nogi — silne, słabe, wysokie, niskie, proste, szablaste, ikso.wate, silnie zbliżone; słabą, pęcina; racice mocne, słabe, płaskie; udo dobrze wypełnione od wewnętrz lub od zewnątrz, postawa normalna.
Wymię — duże, małe, okrągłe, workowate, podciągnięte, obwisłe; strzyki normalne, nieforemr.e, duże, małe, stożkowate, wałkowate.
Jądra dobrze rozwinięte, niedorozwinięte, jedrtójądrbwieć, wnę-trzak, brak jąder.
Budowa na ogół harmonijna, nieharmonijna, figura przebudowana (zwierzę w krzyżach wyższe, niż w kłębie), typowa, nietypową, silna, słaba; zwierzę dobrze lub źle związane. v
Wyszczególnione określenia uzupełniają przy ocenię kóz karty licencyjne, podkreślając zalety i braki w poszczególnych pozycjach.
Określenia omawiane mają również zastosowanie w sprawozdaniach komisji sędziów, którzy dokonują oceny kóz na wystawach, pokazach i przeglądach.
Na pokazach kóz (urządzanych u nas dotychczas w ramach wystaw drobiarskich itp) istnieje jeszcze pewna dowolność,przy ocenie wystawionych okazów, niemniej jednak rozpoczęła się już akcja w kierunku ujednolicenia metod oceny i wyszkolenia odpowiednich ekspertów, i •„