Magazyn630

26

Kozy

Nr. 51

wy¹) (Capra aegagrus), którego zaliczają do prototypów kozy domowej.

Kozioł bezoarowy jest przedstawicielem kóz szablastorogich. Jest on znacznie mniejszy od innych gatunków kóz skalnych, większy jednakże od kozy domowej. Wysokość w kłębie tego zwierzęcia wynosi około 95 cm, długość zaś ciała dosięga 150 cm (według obserwacji nad zwierzętami, znajdującymi się w ogrodach zoologicznych). Kozioł bezoarowy posiada rogi duże i b. silne, dosięgające około 50 cm długości.

Ryc. 7. Kozioł bezoarowy (Capra aegagrus).

Obie płcie posiadają charakterystyczną, dobrze rozwiniętą brodę (ryc.7). Umaszczenie na ogół rdzawo-bure (maść dzika). Piersi i szyja u dołu prawie czarne, brzuch oraz wewnętrzna i tylna strona bioder — białe. Przez grzbiet aż do samego ogona przechodzi ciemna, prawie czarna pręga. Kozioł bezoarowy zamieszkuje góry Kaukazu. Małej Azji, Kretę i inne wyspy przyległe.

Do pierwotnych szczepów kóz zaliczyć należy również kozła śru-borogiego — przedstawiciela kóz skrętorogich .

Kozioł śruborogi, względnie śrubowy (Capra Falconeri) odznacza się długimi, świdrowato skręconymi rogami i zamieszkuje Himalaje oraz wyniosłości przyległe (ryc.- 8). W zależności o rozsiedlenia tych kóz rozróżnić można szereg charakterystycznych typów, które się różnią między sobą głównie budową rogów.

’) Bezoarami nazywają kamyki, które znajdują w żołądku tych kóz i które mają posiadać własności lecznicze.