Magazyn656

52

Kozy

Nr 51

Szyja krótka, tułów również (około 80 — 90 cm długości). Nogi krótkie, mocne i zgrabne, racice twarde. Wysokość w kłębie (55 — 60 cm); waga 42 — 48 kg. Wełna długa, jedwabista pokrywa zwierzę z wyjątkiem pyszczka, uszu i nóg u dołu. Długość wełny dosięga 25 — 30 cm. Umaszczenie najczęściej białe.

Wełna kóz angorskich nadaje się do wyrobu naj-

Użytkowość. przedniej szych aksamitów, kamlotów, odzieży trykotowej dla sportu, turystyki itd.

Nadto kozy angorskie dostarczają pierwszorzędne mięso, znane pod nazwą „angorskiej baraniny”.

Natomiast mleczność tych zwierząt jest niedostateczna.

Kozy angorskie są wytrzymałe, jednak trudno je aklimatyzować. Zwykle zatracają zalety, z których słyną w swej ojczyźnie. Powiedziałbym, iż najniebezpieczniejsze jest to, iż kozy angorskie hodowane u nas są małopłodne, a często nawet bezpłodne. Osobiście miałem trójkę kóz angorskich, od których nie mogłem dochować się potomstwa. To samo twierdzą hodowcy kóz: Łuczyński, Urusow i inni.

b) KOZY KASZMIRSKIE (Hircus laniger).

Kozy kaszmirskie są hodowane nie tylko w miejscowości, od której swą nazwę otrzymały, ale również na przestrzeni od Tybetu do stepów kirgiskich. Nazywają te zwierzęta niekiedy kozami tybetański-

Ryc. 24. Koza kaszinirska.

mi, jednak jest to określenie niezbyt ścisłe, gdyż kozy tybetańskie tworzą kilka samoistnych grup. Kozy kaszmirskie są znane od dawna albo raczej Europa od dawna zna szale kaszmirskie, które są wyrabiane z sierści tych kóz.