FizykaII04101

36

które jeden ciąg fal’ sprawia; tylko w punktach M, N, P, R okazuje się znowu gęstość naturalna. Stan drgania po upływie po-

T

łowy czasu pełnego drgnienia, t. j. czasu , jest taki, jak go

III w wspomnionej figurze przedstawia. Dwie sąsiednie połowy fali wykonują ruchy przeciwne tym, które I w fig. 13 wystawia. Stan drgania na końcu czasu */₄ T okazuje IIT w rzeczonej -figurze. On różni się tem od stanu drgania w H, że w miejscach, gdzie tam było zgęszczenie, jest tu takie same rozrzedzenie. Nareszcie po upływie czasu T następuje taki sam stan drgania, jak w I; poczem co y₄ T znowu się te cztery główne fazy ruchu zupełnie tak samo powtarzają.

Widzimy tedy najprzód, że punkta C, D, E, oddalone od siebie o połowę długości fali, pozostają w swoich miejscach równowagi i tworzą tak zwane węzły drgania, bo na nie przenoszą się ciągle przeciwne drgania, które jako równe znoszą się zupełnie; powfóre, że wszystkie punkta w przestrzeni, między dwoma węzłami zawartej, czyli międzywęźla, drgają równocześnie w jednym, a potem znowu równocześnie w przeciwnym kierunku, t.T wykonują stojące drgania podłużne, których czas trwania jest równy czasowi posunięcia się fali o jej długość naprzód; po trzecie', że przy węzłach rozrzedzenie podczas drgnienia przemienia się na zgęszczenie i odwrotnie, bo cząsteczki drgające zbliżają się do węzłów w jednej połowie czasu drgnienia, a w drugiej oddalają się od nich; po czwarte, że w samym środku każdego międzywęźla panuje ciągle naturalna gęstość, ale za te chyżość w tych miejscach jest większa, niż w każdem innem miejscu przestrzeni pomiędzy niemi leżącej i otrzymuje swoją największą wartość w chwilach, różniących się o y₄ T od czasów, w których największa lub najmniejsza gęstość przy węzłach pojawia się.

Z tego, co tu powiedziano, okazuje się też dobitnie różnica, zachodząca między ruchem drgającym postępowym, a drganiem stojącem, czyli falami stojącemi; w pierwszym gęstość tej warstwy jest największa lub najmniejsza, w której cząstki największą chyżość drgania posiadają, a utrzymuje się w swoim naturalnym stanie tam, gdzie ta chyżość drgania jest — o; w drugim zaś gęstość warstw tam jest największa lub najmniejsza,