94 95

dy zgadza się z nim spotkać. Tylko potem okazuje się, że nie jest słodkim nastolatkiem, ale jakimś starym facetem, łowcą seksualnym, który zamierza jej zrobić nie wiadomo co.

Powiedziałem:

—    Nicole, co ty do licha wyprawiasz? Czy nie zdajesz sobie sprawy, na jakie niebezpieczeństwo się narażasz? Powinienem natychmiast odebrać ci wszystkie przywileje komputerowe!

Od razu przeszła do obrony. Powiedziała, że nie ma czym się tak denerwować, że tylko się tak bawiła, że nie używała nawet prawdziwego imienia i że ma dość rozumu, żeby odróżnić „wrednego psych ola” od normalnej osoby.

—    Nicole, posłuchaj, co ci powiem — odparłem. — Nie ma żad nego sposobu, żeby ich odróżnić! Najgorsi „psychole” potrafią zachowywać się w sposób zupełnie normalny i czarujący. Doskonale wiedzą, jak wyprowadzić w pole młodą dziewczynę. Mają duże doświadczenie.

Potem powiedziałem jej, że ma mi podać swoje hasło, bo od tej chwili matka i ja będziemy regularnie sprawdzać, z kim się kontaktuje w sieci.

Jak zareagowała? Nie mam do niej zaufania... Nie mam prawa... Naruszam jej prywatność itp., itd. Ale kiedy skończyłem opowiadać budzące grozę historie o tych „normalnych facetach”, którzy okazywali się prześladowcami, porywaczami, gwałcicielami, a nawet gorzej, była w stanie powiedzieć tylko cichutkim głosem:

—    Nie można wierzyć we wszystko, co mówią.

Chyba chciała zachować twarz. Ale myślę, że w gruncie rzeczy poczuła ulgę, że ojciec uważa, by nic jej się nie stało, i że nie daje się zwieść byle czym.

SZYBKIE PRZYPOMNIENIE

-f*-

Zamiast karać

Nastolatek:    Przyrzekałeś, że rzucisz palenie, a wcale

nie rzuciłeś! Jesteś zakłamany. Umiesz tylko gadać.

Rodzic:    A ty, pyskaczu, masz szlaba‘n na cały

weekend!

Zamiast tego:

Opisz, co czujesz:

„Złości mnie takie gadanie".

Określ, czego oczekujesz:

„Kiedy staram się rzucić palenie, oczekuję od mojego syna wsparcia — a nie atakowania”.

Zaproponuj wybór:

„Przezywanie sprawia przykrość. Możesz mi powiedzieć, co według ciebie mogłoby mi pomóc rzucić palenie, albo możesz to napisać”.

Pokaż, jak można naprawić postępowanie:

„Kiedy wiesz, że kogoś obraziłeś, dobrze jest przeprosić”.

Co zrobić, jeśli nastolatek nadal okazuje brak szacunku?

Przejdź do działania (wychodząc z pokoju):

„Ta rozmowa jest zakończona. Nie będę wysłuchiwał ob-raźliwych uwag”.

95