page0076

68

Ztaintąd to królewicz zasłyszał o jego nauce i mieć go przy swoim boku zapragnął. Widać czuł dobrze, co to za szczęście i jakie to bogactwo otaczać się zacnemi ludźmi, bo miał nie jednego takiego przy sobie. Jego dworem i dobrami zawiadywał człowiek także cicby i bogobojny Jan Konarski, na którego ręku skonał starszy brat kardynała, królewicz Kazimierz święty.

Opuściwszy dwór kardynała przenieśmy się w późniejsze czasy, kiedy w biskupim zamku krakowskim mieszkał ów Konarski jako pasterz tejże dyecezji. Staruszek złożon}' był chorobą dotkliwą, która go przez dwadzieścialat do śmierci nie opuściła. Zaprzyjaźniony z nim na dworze Fryderyka odwiedzał go często Tomicki, czerpał dla siebie naukę w świątobliwej cierpliwości i mądrości biskupa. A było to już za rządów Z3'-gmunta I, który przed drugiemi dostrsegł rzadkie przymioty naszego Piotra; ten też czując serce ku niemu skłonne, ofiarował mu służby swoje.

Król używał go w różnych poselstwach do Papieża, do książąt Rzeszy niemieckiej. Pokój z Wołochami doszedł za jego sprawą w Kamieńcu Podolskim. Po dwóch poselstwach do Węgier, które sprawił pomyślnie, dostał Tomicki trzy pre-latury. Za trzecią jego do tego kraju podróżą