page0100

99 -

Odziewek na chłopaku był lichy i podarty, ale twarz miał rumianą i ożywioną, jak pączek róży, a w oczacłi jego błyskało szczęście i radość, a glos z pełnej piersi rozlegał się po dolinach.

Podróżny pan niemógł się nasycić widokiem rzezkiego pastuszka, wdał się z nim tedy w rozmowę; na^rkażde zapytanie chłopak odpowiadał rozsądnie i przytomnie, aż przyszło do tego, iż mu wyznał jako niema ani ojca, ani matki, i że będąc sierotą, sam musi na kawałek chleba pracować.— Rozczuliło się serce obcego pana, wziął chłopaka za rękę, kazał się zaprowadzić do jego gospodarza, któremu powiedział:—Odstąp mi tego sierotę, wezmę go do siebie, i o jego wychowaniu i przyszłości pomyślę.

I tak się stało, i chłopak mieszkał w mieście na dworze bogatego pana, miał piękne suknie, smaczny stół, i pełno kosztownych zabawek, zgoła wszystko, co tylko zechciał. Jednej mu tylko rzeczy niedostawalo, to jest, złotej wolności, szerokich pól, łąk, raźnych owieczek, przywiązanego swawolnego pieska. Nie widywał ani wschodu słońca, ani blasku księżyca w szemrzącym strumyku; ogród przy pań-