page0114

106    Scbllcbtląg — Scholastyk

w 8-ce).    15) Apologia pro veritate aceusata ad Hollandiae et Westfrisięe

Ordines conscripta (1654, w 8-ce, drukowane w Hollandyi); zresztą wiele innych drukowanych i w rękopismach pozostałych, pióra Schlichffnga, wymienia Bock i Sandius. Kommentarze zaś jego nad Nowym Testamentem, drukowane są w dziele: Bibliotheca Fratram Polonorum (1656 r.), której dziewiąty toni stanowią.    F. M. S.

Schlick (Franciszek, hrabia Bassano i Weisskirchen), generał austryjacki, urodził się w Pradze w r. 1789 r. z dawnej i znakomitej czeskiej rodziny. Początkowo sposobił się do zawodu dyplomatycznego, wojna w r. 1809 powołała go w szeregi wojskowe. Był adjutantein hr. Bubna i odznaczył się w bitwie pod Aspern. Kiedy Austryja w r. 1812 zawarła przymierze z Francyją, Schlick usunął się do dóbr swoich i pozostał bezczynnym, dopóki zwrócony przeciw Napoleonowi oręż, nanowo nie powołał go w szeregi. W bitwie pod Wachau prowadząc do attaku rossyjskich dragonów, ciężko w głowę raniony, utracił oko, co mu nie dozwoliło dalszego w kampanii brać udziału. Odtąd w pokoju posuwał się aż do stopnia feldmarszałka. Po rewolucyi wiedeńskiej 1848 r. był komendantem Krakowa, przy końcu zaś tegoż roku otrzymał dowództwa korpusu, z poleceniem wkroczenia do górnych Węgier od strony Dukli. Tu pomimo przykrej pory i wrogiego usposobienia mieszkańców, walczył pomyślnie, dopóki przemagające siły przeciwnika nie zmusiły go do odwrotu z pod Koszyc. Wtedy połączywszy się z główną armiją księcia Windischgratz, skutecznie przyłożył się do przechylenia zwycięztwa pod Kapolna na stronę austryjacką, ob. Koeziczka, Die Wintercarnpagne des Gt af v. SchliWsthen Armeeeorps 1848—49 (Ołomuniec, 1850). Następnie, brał udział w kilku jeszcze bitwach i pomyślnie wspierał działania Haynau’a, głównego dowódzcy wojsk od Czerwca 1849 r. Ściganemu przez wojska rossyjskie Górgejowi przeciął drogę do Arad, nie dopuścił połączenia się z generałem Dembińskim i tern samem zmusił go do poddania się. Po kampanii węgierskiej był dowódz-cą wojsk w' Morawii a następnie w Galicy i (1854 r.). W r. 1859 w czasie wojny włoskiej i powodzeń oręża francuzkiego, cesarz Franciszek Józef poru-czył częściowe dowództwo wojsk generałowi Schlick i Hess. Umarł dnia 16 Marca 1862 r.

Schlippe’gO SÓl. Tak nazwana od wynalazcy, jest siarkoantymonijanem sodu (6XaS4'ShS₃)-f-18 aq. Służy do otrzymywania siarki złotej, czyli pię-ciosiarKu antymonowego (ob. Antymon).    T. C.

SchlTppenbach (Ułryk Gustaw, baron), znany poeta niemiecki, urodził się 1774 r w Gross-Wormsahten w Kurlandyi: kształcił się w nauce prawa na uniwersytetach w Królewcu i Lipsku. Od r. 1807 sprawował różne urzędy obywatelskie, wreszcie w r. 1822 został mianowany prezesem kurlandzkiej ko-rnissyi prawodawczej prowincyjonalnej. W r. 1816 założył stowarzyszenie kurlandzkie w celu krzewienia literatury i sztuk pięknych. Umarł w Mitawie 1826 r. Z pism jego wierszem i prozą, prócz noworoczników' Kuronia i Wega, wydawanych przez niego od 1806—9 r. wymienimy: lhonolo^ie des jelzigen Zeitalters; Malerische Wanderungen durch Kurland; Ge die Me; Lebens-bluthen.

Scholastyk (Jan), tak nazwany, ponieważ był adwokatem i nie trzeba go mięszac ze świętym Janem Klimakiem, nazywanym także Scholastyk; urodził się w Antyjochii i dla tego zwany także Jenem Antyjocheńskim, Był później apokryzyjaryjuszem Kościoła carogrodzkiego. Może nie bez wpływu Jana, gorącego przeciwnika Seweryjanów, którzy utrzymywali skazitelność ciała