page0130

130

że sobie dodawałem franka do wydatków na pożywienie.

Fabrykanci zabawek polubili mnie wkrótce, gdyż mawiali, iż byłem bardzo punktualnym w kwesty ach zapłaty i sprzedawałem dużo towaru. Byłem trzeźwy i dość starannie i czysto ubrany, podczas gdy inni sprzedawcy byli często pijani, obdarci i brudni. Rychło też uzyskałem od fabrykantów korzystniejsze dla mnie warunki i pierwszeństwo przy sprzedaży ich najładniejszych nowości.

Tak upłynęły cztery lata. Miałem lat ośmnaście i około dwa tysiące franków oszczędności. Wieczorami, gdy już dzieci w parkach nie było, czytywałem piękne romanse Aleksandra Dumasa i wiersze Wiktora Hugo. Wyczytałem w nich zwyczaje i obyczaje ludzi salonów i starałem wyrażać się dobrym stylem, gdyż ciągle myślałem o tern, że gdy dojdę do wielkiego majątku, to nie mogę okazywać, że otrzymałem tylko wykształcenie szkoły ludowej. Ubierałem się skromnie ale starannie. Teraz mi już nie wypadało sprzedawać zabawek dzieciom, gdyż byłem poważnym młodzieńcem.

Zastanawiałem się długo, do jakiego handlu się obecnie zabrać. Miałem na myśli być ajentem od rowerów, albo od maszyn do szycia, albo od wina. l^ecz po rozwadze doszedłem do przekonania, że w tych dziedzinach jest już bardzo silna konku-rencya. Ajenci od ubezpieczeń na życie byli również bardzo liczni i rzadko robili dobre interesy.

Postanowiłem zatem zostać ajentem od zbie-

http://rcin.org.pl