page0142

139

Ale naprożno, Szwedzi zatrzymali u siebie śmiertelne szczątki swojej Monarchi i, a tylko syn jej młodj⁷ Zygmunt dla uroku Jagiellońskiego uoie-nia, które odziedziczył po matce, znalazł w Polsce silne stronnictwo, które go na tron powołało. Zrozumieć łatwo, jak całem sercem królowa Anna należała do tego stronnictwa, jak się radowała ze zwyeigztwa Jana Zamojskiego pod Byczyną, które sparaliżowało usiłow^raniarakuzkiego dw⁷oru-Zygmunt koronowany na króla, najtkliwszemi staraniami i uszanowaniem ciotkę otoczył, a ona doczekała jeszcze pociechy oglądania pobłogosławienia jego dzieci. W Krakowie tymczasem obok ojca i brata grób sobie wystawiła, i tam z najwiekszem upodobaniem chodziła się modlić, rozmyślając o śmierci w⁷ obce kamienia, który miał k^;edyś zamknąć jej znikomą istotę, patrząc na swój wizerunek w martwocie śmiertelnej z głazu wykuty. Kazała sobie uszyć w^rdowie szaty, w których pragnęła być pochowaną, przygotowała całun śmiertelny; słowem, wszystkie pogrzebowe przybory woziła z sobą, nie oddalając od siebie, jak i,o czyni wielu ludzi, myśli o tym ostatecznym a nieuniknionym życia końcu, ale owszem starając się do niego tak przygotować, żeby go módz zbliżającego się spotkać ze spokojem