page0192

191

ale niejakie zwrotne jak arabsk^:e, albo polskie konie które niegdyś miały wielki sławę. W koniu najwięcój znaczy przymiot dobry i uroda; trzeba się dobrze znać, aby postrzedz gdzie koń ma wadę, lub kalectwo. Żeby mieć wyobrażenie jakie są zalety dzielnego rumaka, powtórzę wam wiersze w których zawarty iett wizerunek doskonałego konia.

Długie i krągłe krzyże, postać nieprzerosła, Szyja z wypukłych piersi w giętki łuk wyniosła, Ostre ucho, niewielka głowa, pełne oko,

Czoło nieważki , nozdrze rozwarte szeioko, Suche kolano, krótka lecz gładka pęeina,

Noga, co się w odstępie ni plącze, ri zgina, Płaskie kopyto, miękka i rozpierzchła grzywa, Odległy ogon, który cienki włos okrywa,

Sierść powabna połyskiem, a której pokrycie Zdradza i każdą żyłę i każde krwi bicie,

Są cechą nadobnego, i dzielnego konia...

Jak konia wychowywać takie poeta podaje przepisy:

Na niedoroslą młodzież zwracaj pilne oko;

Gdy się stado na błoniu rozpierzchnie szeroko, Siedź w niew.nnych -gruszkach przymiotów zarody, Tein będzie wdek dojrzały, czem się wyda młody. Źrebiec, w którego sercu krew szlachetna bije, eszcze u piersi matk^; w górę nosi szyję,

Bystro stąpa; nad pokarm i trawy kwitnące oli z rówiennikami gonitwy po łące;

• 'ierwszy inebespieczeństw-a szuka i pokona, Niowstrzyinują go mosty ni rzeka spieniona,