page0147

— 146 -

dawczyni życia chował w swem sercu. Skoro tylko gruchnęła wieść o wpadnieniu Tatarów, zwołanem zostało pospolite ruszenie, do którego się pan Krzy-sztow z pocztem swoim przyłączył. Kiedy koło Lwowa zbierały się wojska rzeczypospolitej, tymczasem dwory szlacheckie w ziemiach Podolskich wystawione były na pierwszy ogień. Panu Krzysztofowi żal było opuszczać jedyną matkę; ale tern się pocieszał, że horda niepomknie się tak daleko w głąb kraju. Na nieszczęście, hordy nieznachodząc oporu, wpadły w ziemię Halicką, i w liczbie innych dworów, dwór pana Strząbskiego padł łupem rabunku i pożogi. Na-koniec nadciągnęło pospolite ruszenie: podsędek przybywa do swojej wsi — widzi na miejscu dawnych budynków dworskich tylko kupę zgliszczy i popiołów; a gdy pyta o natmilszą matkę, dowiaduje się, że ją Tatarzy w jassyr czyli niewolę zabrali! — Na taką wiadomość ledwie niepękło serce synowskie. Jakżeby rad był mieć skrzydła i skrzydeł dodać swoim żołnierzom, aby piorunem puścić się za hordą uchodzącą do Krymu z łupami i brańcami. Darmo! Tatarów niebyło, wyprawa się skończyła, i pospolite-ruszenie rozeszło się. Cóż pozostało panu Krzysztofowi? oto szukać innych sposobów. Naprzód tedy przez listy dowiedział się , że matka jego jest branką samego Chana Krymskiego, i że Chan wiedząc jako jest z majętnego domu, żąda znacznego okupu.