page0020

10

rozdał jałmużnę, a d ,vóm najstarszym z pokory chrześcijańskiej nogi umył. .

Te pochody królewskie w słrcgu jawno^ grzesznika, a pokuta publiczna, podnosiły w narodzie ducha religijnego, myśl jego na wyższe cele człowieczeństwa zwracały. Podnosiło się tern samem znaczenie duchownych, którzy wówczas do wielkiej dochodzi!' przewagi nad inneini stana-m’¹, i nie dziw, '»o mieli za sobą cnotę, rozum i naukę.

*

* *

Z nieliczną, lecz wierną drużyną, wybrał się na Rus Piotr Dunin i wjechał w bramy Przemyśla. Zdumiał książę Wołodar na te odwiedziny i nie chciał zrazu wierzyć. Tenże to pan na Skrzynnie, prawa ręka króla Bolesława, mąż dzielny w boju a mądry w radzie, którego tak wysoko cenili po-lacy, zjeżdża do nieprzyjaciela kraj jego niszczącego? Już go posądzał c jakąś napaść zdradliwą, gdy układny Piotrko prosząc go o ucho powolne, zaczął wygadywać na Bolesława, narzekał na jego niewdzięcznic twierdził, że odtąd pragnie służyć tylko tym, co z nim walczą i upokarzają jego dumę. Uśmiechnął się Wołodar tatwowier-