page0188

180

Rode — Rdderer

kiem orkiestry teatru Feydeau. Od r. 1796 począł odbywać podróże muzykalne, dając się słyszeć w Hollandyi, Niemczech i Londynie. Wróciwszy do Paryża, został professorem skrzypiec przy konserwatoryjum, a po zwiedzeniu jeszcze Hiszpanii, solistą kapelli pierwszego konsula (Bonapartego). W r. 1803 pojechał z Boyeldieu’em do Petersburga, gdzie przebył lat pięć i zkąd wygnała go wojna i nienawiść narodowa. Zgryziony i przez nowszych wyparty wirtuozów, przeniósł się do Bordeaux, gdzie zmarł r. 1830. Słynne są jego 18 koncertów i śpiewne jego airs varies; nadto: 84 kaprysów w formie ćwiczeń, kilka kwartetów na smyczki i szkoła skrzypcowa razem z Baillofem i Kreu-tzerem napisana.

Rodecki (Alexy), sławny drukarz polski i gorliwy aryjanizmu obrońca, posiadał piękną i w ozdobne czcionki bogatą drukarnię w Krakowie, potem zaproszony do domu Kiszki, starosty żmujdzkiego, w Łosku i Wilnie zawiadywał drukarnią i wydawał najcelniejsze dzieła różnowierców polskich, Czechowicza, Budnego i innych. Za książkę napisaną przeciw S. Trójcy, drukowaną przez niego, z rozkazu króla Stefana uwięziony, za wstawieniem się Taszyc-kiego na wolność był wypuszczony. Na starość przeniósł się do Rakow^ra i założywszy tam drukarnię, wytłoczył w niej mnóstwo dzieł polskich, niemieckich i łacińskich, ozdobnością i starannością wydania odznaczające się. Przy końcu swego życia ociemniał i umarł w Ralcowie 1595 r. Córka jego jedynaczka wniosła drukarnię Rodeckiego w posagu małżonkowi swemu Sebastyjanowi Sternackiemu, drukarzowi krakowskiemu, który ją tam utrzymywał do r. 1638, to jest do czasu wypędzenia Aryjanów.    F. M. S.

Rodecki (Franciszek), doktor medyeyny i chirurgii, geograf, zmarły w Warszawie 1831 r. Jest on autorem szacownego atlasu, pod tyt.: Obraz geograficzno-stały styczny królestwa Polskiego (Warszawa, 1830, in fol.). F. M. 8.

Rodela. Rondella, puklerz, tarcza. Pierwiastkowo były z drzewa skórą powlekane, później wykładane blachą żelazną, lub całe ze stali hartownej. Petrycy z czasów Zygmunta III, mówi: „Szlachcic powinien mieć rynsztunek wszystek: kopiją, zbroje, rodelę, szablę, koncerz albo pałasz i wszelkie do konia potrzeby.    K. Wl. W.

Rbderer (Piotr Ludwik, hrabia), mąż stanu i publicysta francuzki, syn prokuratora parlamentu, urodzony 1754 r. w Metz. Słuchał kursów prawnych i w r. 1779 został radzcą parlamentu, a w r. 1789 wysiany do stanów generalnych, Znakomity finansista, obrany był na prokuratora sądowego departamentu Sekwany. W Sierpniu 1798 r. doradzał on rodzinie królewskiej uciec się wprost do zgromadzenia narodowego. Lubo to spowodowało jej upadek, ściągnął jednak Roderer krokiem tym na siebie nienawiść Jakobinów i ukryć się przed nimi był znaglony. Po upadku terroryzmu ukazał się na scenie publicznej i pisywał do czasopisma: Journal de Paris, oraz w r. 1795 wydał broszurę: Des refugies et des emigres. W r. 1796 obrany członkiem instytutu, został razem professorem ekonomii politycznej przy jednej ze szkól centralnych. Opieka Talleyranda uratowała go od wygnania po wypadkach 18 Fructidora. Ze przez prassę wielce pracował nad upopularyzowaniem godności konsularnej, przeto otrzymał miejsce w radzie stanu i kierownictwo oświecenia publicznego. Mimo nieporozumień z Napoleonem, cesarz posłał go do Neapolu, gdzie u króla Józefa został ministrem finansów i tytuł hrabiego otrzymał. W r. 1810 mianowany ministrem i sekretarzem stanu wielkiego księcia B.ergu, a w r. 1813 jako komissarz nadzwyczajny cesarza udał się do Strasburga. Przyczynił się do uzbrojenia ludowego w Burgundyi i po bitwie pod Waterloo oświadczył się