page0205

197

Rogier — Rogów

(we Franeyi), od r. 1812 w Liege odbywał swe nauki gimnazjalne i akademickie, oddając się prawnictwu. Potem brał udział w dziennikarstwie, stając wraz z Lebeau’em i Devaux’em w szeregach oppozycyi. W r. 1830 walczył razem z innymi na ulicach Bruxelli. Jako jeden z trzech członków rządu tymczasowego aż do Lutego 1831 r. odznaczył się roztropnością, rozwagą i stałością i stał się jednym z założycieli monarchii belgijskiej. W r. 1831 (Czerwcu) został gubernatorem Antwerpii a w r. 1832 ministrem spraw wewnętrznych. Od r. 1834 powtórnie zarządzał Antwerpjją aż do r. 1840, gdy po upadku gabinetu de Theux^,a, otrzymał ministerstwo robot politycznych i szkół w liberalnym gabinecie de Notł.omb’a. Po rozwiązaniu tego ministerstwa, oraz podczas ściśle katolickiego gabinetu de Theux’a (r.1846—47) był deputowanym do izby z Atwcrpii. Oppozycyja jego przyczyniła się do utworzenia liberalnego ministerstwa w Sierpniu 1841, gdzie objął tekę spraw wewnętrznych. Rządy jego wspólnie z Frere’m, odwróciły od Belgii burzę polityczną r. 1848. Upadek jego w r. 1852 spowodowały zatargi z Francyją i potkzebę pośrednictwa miedzy zbyt ostro stojącemi naprzeciw siebie stronnictwami: klerykalnem i li-beralnem. Twóca i zaprowadziciel nowego systemu szkół i nauk, ściągnął na siebie nienawiść duchowieństwa. Brat jego Firmin Rogier (ur. 1791 w Cam-bray) użyty bywał 3o missyj dyplomatycznych w Paryżu, a w r. 1848 został tamże ministrem pełnomocnym Belgii.

Rogniat (Józef, vice-hr. de), generał i literat, ur. r. 1767 wVienne, wszedł do szkoły inżenierów w Metz, i w czasie rewolucyi walczył w szeregach narodowych, a w roku 1800 pod Moreau. W r. 1808 wysłany w stopniu pułkownika do Hiszpanii, był przy oblężeniu Saragossy. W r. 1809 udał się jako generał do Niemiec do korpusu Lannes’a. W r. 1811 kierował znów oblężeniami miast w Hiszpanii. Po oblężeniu Tarragony, wrócił w r. 1812 do Paryża, zkąd w r. 1813 Napoleon wysłał go do Niemiec na dowódzcę korpusu inżenierów, gdzie liczne roboty nad Salą i Elbą wykonywał. Po bitwie pod Lipskiem, ściągnąwszy gniew Napoleona za wysadzenie w powietrze jednego mostu, złożył dowództwo korpusu nad rz. Mozcłlą i usunął się do Metz. W ro-kii 1815 jednak dowództwo to objął na nowo i zachował go i za restauracyi. Ludwik XVIII mianował go r. 1817 viee-hr., 1832 parem; a instytut członkiem. Zmarł r. 1840. Z pism jego wymieniamy: Relalion des siegęs de Su-ragosse et de Tortose (Paryż, 1814); Considerations sur Part de la guerre (Paryż, 1817), w których dozwolił sobiff ostrej krytyki działań wojennych Napoleona, za co otrzymał chłostę w tegoż Pamiętnikach i w Remarąues critiąues (Paryż, 1820), Marbota. Dzieła Des goucernements (Paryż, 1819), jeden tylko ukazał się tom, zaś Jego: Memoire sur Pemlpoi des petites armes dans la defense des places (Berlin, 1832), redagował głównie kapitan Villeneuf.

Rognieda, córka Rogwolda, księcia poło osiego, żona wielkiego ks. kijowskiego Włodzimierza, syna Swiatosława, pałając zemstą za śmierć ojca i braci (ob. Rogwold), postanowiła zabić Włodzimierza (r. 985); lecz gdy się zamiar nie udał, wysłaną była wraz z synem Izasławem do nowozbudowanego miasta lzasławia (leżącego w dzisiejszej gubernu Mińskiej), gdzie około r. 1000 życia dokonała.    J. Sa....

ROgOjCZy, tak na Litwie nazywają bułkę jęczmienną.

ROgÓW, miasteczko na trakcie z Wiłkomierza do Ponie wieża, położone nad rzeką Niewiażą oddzielającą niegdyś Zmujdż od wyższej Litwy. Bierze nazwanie swoje od wyrazu litewskiego Pogaś albo Ragas ołtarz. Była tu zapewne za czasów bałwochwalstwa znakomitsza od innych świątynia.- Kościół