page0232

231 —

dary: dwie strzałki od Chana i chustkę modrą od Chanowej, niemając przytem żadnego ważnego polecenia. Janusz wysłuchawszy poseistwa, kazał przynieść starego miodu i nim posła za zdrowie pana jego częstował. Spełniwszy kilka kolei, począł s ę twarzy i ubiorowi biskupa pilnie przypatrywać, ile że ten ubrany był w szatę szeroką i bogatą, a na głowic miał biret widełki rogaty staroświecki, i siedział na wyższem miejscu. Nakoniec gdy miód Tatarzyna rozgrzał, a ciągle w biskupa się wpatrywał, spytał go tenże łagodnie, dlaczegoby tak go uważał? śNa co pijany Tatarzyn rzeki- „Ten słuch u nas jest w hordzie o tobie, jakobyś dwie głowy nosił na swych ramionach; i dlategoto mój Pan z tóm ladaja-kiem poselstwem mnie tu wyprawił, abym się temu przypatrzył; a teraz przekonywam się, że u ciebie nie dwie głowy, lecz jedna, a dobra. Biskup ten bcwiein był mężem bystrego rozumu.

Gdy 3ię Jan Zamojski dowiedział, że ów wielki ry-motwórca Jan Kochanowski od dworu Zygmunta-Augusta oddalił się, i w dziedziczne'! wiosceCzarnolesiu osiadł; niemógł znieść, aby ten wielki mąż, rzadkie swoje przymioty, w odległym kątku wiejskim zakopywał. Dlatego wyrobił mu kasztelanią połaniecką u króia, i posłał mu na nią przywilej. Kochanowski podz^:ękował za tę łaskę, krzesła kasztelańskiego, jednak nieprzyjął, mówiąc: „że ma pomiernych dochodach przestaje, a dumnego kasztelana do domu twego wpuścić niechce, któryby przez swoje marnotrawstwo -wszystko wnet strwonił, czego się Kochanowski dorobił.”