page0211

303

Rohan

stała w r. 1611, gdy młodszy syn Guemene otrzymał tytuł hrabiego de Mont-bazon, a potomek jego w r. 1718 tytuł księcia de Rochefort. Wyszłą z Guemene liniję Rohan-Gie założył sławny marszałek Rohan de Gie. Był on ochmistrzem Franciszka I; za króla Ludwika XII grał znakomitą rolę. Syn jego podobnie zwany legł r. 1535 w bitwie pod Pawią — Rem I, wnuk marszałka, legł 38 Października 1553 pod Metz. Małżonka jego była Izabella d’Albret, ciotka króla Henryka IV, przez co Rohanowie zbliżeni byli do tronu Nawarry. — Jego syn Rem II zaślubił w r. 1557 znaną z nauki i poezyj swoich sławną Katarzynę de Parthenay, dziedziczkę domu Soubise. Ona z wielką wytrwałością wytrzymała oblężenie Rochelli i zmarła r. 1631 w więzieniu w Niort. Z małżeństwa jej z Rene’m, poszli książę Henryk de Rohan, na którego korzyść Henryk IV w r. 1603 hrabstwo Rohan zamienił w parowskie księztwo i Benjamin książę de Soubise. Obaj bracia, a mianowicie starszy, za rządów Ludwika XIV, uchodzili za przywodzców hugonotów i byli bohaterumi w swoim rodzaju. Pierwszy w roku 1605 zaślubił Margaritę de Bethune, córkę SuIle’go. Towarzyszyła ona małżonkowi swojemu na wyprawach Hugonotów, i w roku 1635 bardzo odważnie broniła Castres, zmarła w Paryżu 1660 r. Mimo bohaterstwo swoje nie cieszyła się dobrą sławą. Z małżeństwa z Henrykiem miała córkę także Margaritę de Rohan, która po śmierci ojca połączyła się z odroślą starożytnego francuzkiego domu, Henrykiem de Chabot. W posagu wniosła mu obszerne swoje majętności, ale zobowiązała zarazem, aby ród ich nosił odtąd nazwę Rohan-Chabot. Przeciw temu odziedziczeniu zaprotestowała matka, owdowiała księżna; Margarita de Bethune albowiem, według jej zeznania, podczas pobytu męża w Wenecyi, urodziła 1630 roku w Paryżu prawego syna imieniem Tankred, którego istnienie ukryła z obawy, aby kardynał Richelieu nie schwytał go i nie. wychował w katolicyzmie. Książę przybył w r. i631 do Paryża, ujrzał swojego syna i zezwolił, aby matka ukryła go na zamku w Normandyi. Ztąd za wpływem Margarity siostry, porwano Tankreda i odesłano do Leydy do jakiegoś kramarza. Księżna wdowa później dowiedziała się o losie swojego syna, przywołała go napo wrót drogą prawa i w roku 1615 przywiozła do Paryża, gdzie oddawano mu wszelkie honory, winne jego wysokiemu pochodzeniu. Miedzy matką a córką rozpoczął się jednocześnie długi proces w Parlamencie, ale nie został rozstrzygnięty, ponieważ Tankred, zamieszany w rozruchy Frondy, legł 1 Lutego 1619 r. pod Vincennes. Miał być naturalnym synem swojej matki. Na korzyść linii Rohan-Soubise, która r. 1787 na marszałku Soubise wygasła, w r. 1711 Ludwik XIV majątek Fontenay zamienił w parowskie księztwo Rohan-Rohan. Obecnie naczelnikiem rodu Rohan-Chabot, jest Atexander Ludwik Ferdynand Rohan-Chabot, książę de Rohan, książę de Leon, urodził się 11 Października 1789. Tenże przed re-wolucyją Lipcową W r. 1930 był francuzkim generałem i parem.

Rohan (Henryk, książę'de), sławny przywódzca Hugonotów w wojnach religijnych Ludwika XIII króla francuzkiego; urodzony dnia 31 Sierpnia 1579 r na zamku Blein, z rodziców protestantów. W 16 roku życia przybył na dwór Henryka IV, który go bardzo lubił i dopóki nie miał potomstwa, za następcę vy Nawarze uważał. Po r. 1600 zwiećzał rozmaite dwory europejskie. Gdy wrócił, król w r. 1603 zrobił go księciem de Rohan i ożenił w r. 1605 z Margaritą, córką Sulle’go. Po zamordowaniu Henryka, uchodził on za jednego z najdzielniejszych obrońców protestantyymu. Usiłował on sprzymierzeńców swoich powstrzymać od spólnictwa ze sprawą Kondeusza; odrzucił też