page0023

23

dnych, jałowej towarzyskości i błyskotliwych pozorach kulturalnego życia. Gdy zaś koniecznością zmusza do zarabiania na kawałek Chleba, garnie się, gdy i gdzie może, do zawodów urzędniczych i pod-urzędniczych, pozwalających wegetować zaledwie, lecz uwalniających od samodzielnego myślenia i działania.

Gdy u nyodów innych przeciętny młody człowiek uważa za punkt ambicyi i honoru zdobycie niezależności w życiu, odznaczenie się w działaniu, uzyskanie wpływu, majątku i znaczenia, to u nas młody Polak lubi pozować na estetycznego nierobę, który uważa pracę jako siebie niegodną, jako upadlającą. Jeżeli zaś jest ostatecznie zmuszonym do pracy i działania,-bo musi żyć, to okazuje brak akuratności, punktualności, sumienności i gruntow-ności. Nie dbając o interes i dobro własne, nie dba tern bardziej o cudze; nie mając zaufania do siebie, zawodzi złożone w nim zaufanie innych.

W stosunkach handlowych i przemysłowych Polaków jest zjawiskiem częstem nieakuratność i brak rzetelności. To też oni sami stronią od siebie wzajemnie w tym względzie, a liczne ich usiłowania, by wytworzyć przemysł i ująć handel w swe ręce, spotykają się z niechęcią i gorzką oceną wśród nich samych. Powiadają o sobie, iż „Polak nie ma zdolności do interesów⁴*. Dlatego też pod względem potęgi i bogactwa, tak jednostek jak i narodu, pozostali daleko poza tymi wszystkimi ludami, które wyzbywszy się wad powyższych, ujęły w swe dłonie losy świata.

http://rcin.org.pl