page0214

213

staje za wszystkich, wszystkie za jednego. Człowiek największym jest prześladowcą bobrów, dla ich skóry drogo płaconej w handlu. Rzeczpospolita napadnięta raz, drugi i trzeci, pomimo, że jej żal opuszczać z taką pracą zabudowane żeremie rozsypuje się, i odtąd bobry żyją pojedynczo, ale zmysł do budownictwa tracą w osamotnieniu.

WYDRA.

Ma ona niejakie podobieństwo z bobrem, ale się nienawidzą wzajemnie. Wydra żywi się rybami, i dlatego wyniszcza sadzawki i stawy. Futro z niój bardzo piękne i poszukiwane. Mieszkania sobie niebuduje żadnego, ale jak prawdziwy złodziej, mieszka wszędzie; tutaj ma jamę po lisie, owdzie dziupło wierzby wiszącój nad brzegiem wody; tam jakąś kamienną cembrzynę; zgoła wszędzie jest i nigdzie jej niema; a że ma bystry słuch i wzrok, więc niełatwo daje się podejść.

Aczkolwiek zwierze to bardzo jest dzikie i złe, jednakowoż można je oswoić, a nawet wiele pożytecznych i przyjemnych sztuk wyuczyć, jak to wiadomo o wydrze Pana Chryzostoma Paska, który tak swoją faworytę opisuje:—„Najpierw sypiała zemną w pościeli, a była bardzo ochędożna. Podrugie stróż z niej taki: w nocy panie zachowaj do łóżka mego przystąpić; chłopcu ledwie pozwoliła z butów mnie z zuć, a potóm już się nie ukazuj, bo narobiła wrzasku takiego, żem #ię musiał obudzić, choć-em najtężej spał; a kiedym był pijany, to po piersiach deptała, wrzeszcząc tak długo, aż mię obudziła, gdy się kto koło łóżka przechodził; w dzień zaś rozwaliwszy się gdziekolwiekbądi, tak spała, że choć ją na