page0238

235

Obadwa za największą nagrodę wyprosili sobie celę klasztorną, na dokonanie pobożnego żywota.

Po Skardze wymowa kaznodziejska upadać zaczęła; oschłe ozdoby retoryczne zajęły miejsce prawdziwie porywających religijnych uniesień, a w napuszonych słowach nie przewiewał już duch wiary. Birkowski młodszy od Skargi i często z nim przebywający, wcześnie z tego budującego pod każdym względem wzoru korzystał i już za życia jego słynąć zaczął jako kaznodzieja. Gdy zaś po zejściu ze świata tego cudownego miłosierdziem kapłana, chluby i ozdoby zakonu ojców Jezuitów, wygłosił przed zasmuconą Polską żywot jego błogosławiony i wraz z osieroconem ubóstwem wymownie rozżalił się i zapłakał, wtedy coraz chciwiej zaczęto przysłuchiwać się słowom jego, przekonywając się, że Skarga zostawił po sobie następcę.

Birkowski początkowe nauki odbył w Krakowie i w pierwszych latach jego młodości, gdy rozmiłowany w naukach dostał katedrę filozofji i wymowy, niktby się jeszcze nie domyślił gorliwości religijnej przyszłego zakonnika. Lecz żywot jego cichy i surowy, w^krótce go tak zbliżył do celi klasztornej, że wraz obudziło się i powołanie. Zakon kaznodziejski świętego Dominika