page0200

197

197

przyczynę za Łubieńskim. Ś Józef uprosił sobie trzy dni do modlitwy, a potem rzekł: „Twój Łubieński nie umrze, owszem wieku późnego doczeka, będzie wielkim prałatem w kościele, a sługą Bożym."

1 ziściły sie zupełnie te wyrazy. Łubieński prawdę i szczerość kochający, szedł do śmierci drogą, prawości i cnoty. Krewnych nie zbogacał, ale służył krajowi, łożąc znaczne pieniądze na uczącą się szlachtę ubogą, z której potem pożyteczni i zacni wyrabiali się obywatele. Był tak łaskawego ze wszystkicm obejścia, że gdy którego z domowników obraził, nie wstydził się go przepraszać. Siadając do stołu, zawsze się pierwej dowiedział, czy są jacy ubodzy do nakarmienia i tym najpierw strawy udzielał, chcąc dary Boże pożywać z myślą pokorną i wdzięczną, że mutak obficie udzielono tego, na czem drugim zbywa zupełnie. Ileżbyśmy trosk oszczędzili sobie, gdybyśmy tak często zwracając oczy na uboższych, uczyli się wdzlęcznem sercem przyjmować to, co nam Opatrzność udziela.

Papież Urban VIII wyrzekł raz o Macieju, że wielu prałatów jest w Polsce, ale on jeden biskup prawdziwy. Wkrótce też, za panowania Władysława IV, zasługi jego prymacjalną uczczone zo-