page0220

216

nego, to najwidoczniej nie dwa „ja^u były w pannie R. L... tylko jedno i to samo; inaczej żadną miarą nie mogłoby wiedzieć „ja" histeryczne o tem, co robiło „ja" normalne. Uwaga zatem Ferriere’a przeciw niemu się zwraca, a nie przeciw nam. Co się zaś tyczy tej okoliczności, że „ja“ histeryczne doskonale pamiętało swoje własne sprawy i nadto czyny „ja“ normalnego, podczas gdy to ostatnie zapominało o czynnościach „ja^u histerycznego, to należy przypomnieć, że do tego, aby w nas odżyło jakieś wrażenie, potrzeba odpowiednego natężenia działalności organów pamięciowych. Ponieważ ten warunek miał miejsce przy napadzie histerycznym, przeto „ja^u histeryczne panny R. L.., które nie jest jakiemś innem, jak tylko jednem i tem samem „ja^u, mającem dwa stany, pamiętało bardzo dobrze wszystko to, co kiedykolwiek zrobiła lub czego doznała p. R. L... ; ponieważ zaś stan normalny w porównaniu z nienaturalnem podnieceniem w chwili histerycznego napadu, można nazwać bardzo spokojnym, przeto w braku odpowiedniego działania organów pamięciowych, „ja“ normalne zapominało o tem, co nabroiło „ja^u histeryczne w czasie niezwykłego podniecenia wszystkich organów.

Idźmy dalej. W czasie histeryi panna R. L... jest dziwnie otwartą, mówi o niektórych sprawach, o których nigdy nie mówi w stanie normalnym, dodaje jednakowoż: by tego nie mówiono „tamtej“ (tj. jej samej w stanie normalnym): „bo ja (moi), mówi, wiem, że „ona" nie chce wam powiedzieć wszystkiego; że byłaby „ona“ przez to bardzo nieszczęśliwą".

Tak więc z jednej strony mamy otwartość posuniętą do granic najzażylszej przyjaźni, z drugiej pewną obawę, nieufność, niedowierzanie i niezadowolenie z tego, że taka otwarta, że żadnych tajemnic nie robi ze swych spraw.

Nadto wie ona dobrze, że w jednym z tych stanów władze jej umysłowe nadzwyczajnie się rozwijają, że działalność zmysłów również się potęguje i może dlatego, będąc w stanie histeryi, powiada o swym normalnym stanie: że jest w nim głupią. Lubo jest krótkowidzącą w stanie normalnym, to oko

http://rcin.org.pl