page0348

340

Seti — Setfiyal

wnież czyny wojenne jego syna Ramsesa II. Do niego należał najpiękniejszy grobowiec tebański, otwierany przez Belzoniego; sarkofag jego z alabastru znajduje się obecnie w Londynie. — Seti 11 był synem Meneftesa, Faraona, za którego Izraelici wyszli z Egiptu.    F. H. L.

SctDik, dowódzca oddziału zbrojnego, ze stu ludzi złożonego, od wyrazu setnia, liczbę stu oznaczającego. W regularnej polskiej armii nie było za czasów ostatnich Rzeczypospolitej setników, powstali oni dopiero za Kościuszki r. 1794 i ukazali się w straży bezpieczeństwa 1830—-31 r. K. Wl. W.

SettimO (Ruggiero^, mąż stanu włoski, urodził się w Palermo 1778 roku. W młodości służył w marynarce, za czasów wojen rzeczypospolitej francuzkiej i cesarstwa, był już admirałem. W r. 1812 kiedy lord Bentinck zniewolił króla Franciszka do nadania krajowi ustawy, Settimo został ministrem. W r. 1820, podobnie jak Wilhem Pepe w Neapolu, popierał w^r Sycylii dążenia rewolucyjne, które postawiły króla Ferdynanda I w konieczności zaprowadzenia wielu pożytecznych reform. Następnie przez dwadzieścia ośm lat, jako źle widziany u rządu, żył na uboczu w obszernych swoich majętnościach, dopóki powstanie sycylijskie w r. 1848 r. nie postawiło go na czele ruchu. Siedmdziesięcio-letni starzec obok dowództwa wojsk, był zarazem przewodniczącym w czterech komitetach rewolucyjnych. Rozżarzywszy płomień powstańczy w całej wyspie, zażądał przywrócenia dawnej ustawy i oderwania Sycylii od Neapolu wbrew traktatowi wiedeńskiemu. W tym celu zebrał obie izby, dopuszczając do głosowania tylko wyborców czytać umiejących, cala zaś działalność polityczną złożył w ręce małej liczby obywateli w znaczeniu i bogatych. Na jego wniosek zaprowadzono rząd tymczasowy. Aby go pozyskać dla swej sprawy, król Ferdynand II mianował Settimo ministrem w Neapolu, wyłącznie do spraw wyspy. Jednocześnie parlament obrał go prezydentem z władzą prawie monarszą; służyło mu bowiem prawo mianowania ministrów, podpisywania wyroków, rozwiązania izb, wypowiadania wojny lub traktowania o pokój. Wraz z całą izbą głosował za usunięciem rodziny Bourbonów, a za oddaniem rządów’ Albertowi Amedeuszowi I, synowi Karola Alberta, jako królowi Sycylii. Parlament w którego ręce Settimo złożył swoje władzę, mianował go prezydentem honorowym dożywotnim izby senatorskiej, z zupełną władzą rządzenia do czasu przybycia Alberta Amedeusza. Czas jakiś Settimo był rzeczywistym królem Sycylii. Podczas ponownej w^rojny z Neapolem, walczył zacięcie przeciw przywróceniu Ferdynanda II; w' końcu opuścił Sycyliją i udał się na Maltę. Tu żył do r. 1861, w którym król Wiktor Emanuel powołał go do senatu. Ofiarowanej mu prezydentury nie przyjął, tłomacząc się wiekiem i zwątlonemi siłami. Umarł d. 2 Maja 1863 r.

S6t(ival albo Setubat, przez cudzoziemców zwany także St.-Ubes albo St.- Yves, miasto w Portugalii, o 4y₂ mili w południowo-zachodniej stronie Lizbony, nad zatoką tegoż samego nazwiska, składa się właściwie z dwóch miejscowości, połączonych z sobą mostem, liczy 1,500 mieszkańców i ma dosyć obszerny, latarniami morskiemi i bulwarkami opatrzony port, arsenał i dawne warowne okopy. Miasto z swojemi ciasnemi ulicami i malemi ale ładnemi domami, samo w sobie nic nie znaczy, lecz prowadzi znakomity handel winem i głównie solą morską, którą tu przeszło 500 warzelni wyrabiają. Mieszkańcy trudnią się także rybołówstwem, handlują oliwą, owocami południowemi i rybami, oraz prowadzą obszerny handel nadbrzeżny. Corocznie przybywa i odpływa z tutejszego portu około 800 okrętów, po większej części północnych. Setiival iestto dawne rzymskie Cetobriga. Rybacy odbudowali później