page0034

23

Regillo da Pordenone — Regiomontanus

otruty jak wieść niosła. Wielka, pełna ruchu kompozycyja nie była udziałem zdolności Regilla: za to przewyższa on innych Wenecyjan i na równi stoi z Tycyjanem w piękności i cieple kolorów i miękkości (morbidezza) w traktowaniu ciała. Lubiał po kilka razem portretów malować na jednym obrazie.

Regiment, ma podwójne znaczenie: 1) władza, dowództwo. Górnicki pisze: „Po śmierci Zygmunta I, Zygmunt August na regiment królestwa Polskiego wstąpił.” (Dzieje): „Siła to narodów które pod regimentem Rzymu były.” „Król mu wielki regiment dawał morskiej armaty” (S. Twardowski). 2) Pułk jazdy lub pieszy, albo ba alion, lub szwadron.    K. Wl. W.

Regimentarz, wódz wojska w dawnej Polsce, zastępujący hetmana. Hetmani byli dożywotni: zdarzało się po ich śmierci, że buława wakowała z powodu, że na sejmie tylko król mógł ją oddać. Gdy za Augusta II. od r. 1726 do 1736, żaden sejm nie doszedł, a król po śmierci hetmanów poruczał dowództwa wojsk Regimentarzom, stany, widząc w tern złe skutki, przywróciły r. 1736 moc królom rozdawania buław, podług ich upodobania, zaraz po zgonie hetmana czy wielkiego czy polnego.    K. W L W.

Regina (święta), panna i meczenniczka, była jedna z pobożnych dziewic, które w pierwszych wiekach Kościoła użyźniły krwią swoją, przelaną za wiarę, barbarzyńską naówczas ziemię Francyi. Wytrzymawszy straszliwe katusze z odwagą i wytrwałością, godnemi największych bohaterów wiary, Świętą została, w starożytnej Alexyi znacznem niegdyś mieście dzisiaj wiosce Alise, niedaleko Autun, w Burgundyi r. 251, za prześladowania Decyusza. Kościół obchodzi pamiątkę świętej Reginy dnia 7 Września.    Ł. R.

Regina Isabella (Acąua della), ob. Ischia (Ac-qua mi.nerali d'Isola).

Regino albo Rhegino, jeden z lepszych kronikarzy Sred. W., miał się urodzić w Alttrepium nad Renem i być 892 r. opatem klasztoru Priim w Ardennach. Wydalony 899 r. przez zawistnych współzawodników, przeniósł się do klasztoru ś. Marcina pod Trewirem, gdzie jako opat 915 r. życia dokonał. Śród spokoju klasztornego napisał sławne swe Chronicon sięgające od nar. Chr. do 907 r., zawierające do 814= r. wiadomości przerobione z Bedy i innych latopisców dawniejszych. Od 814 -870 polega po większej części na niepewnych podaniach, zaś od 870 własne udziela spostrzeżenia. Mnich jakiś z Trewiru dopisał do kroniki Regino dalszy ciąg do 967 r., który odznacza się wielu osobliwościami. Pierwszy raz wydano Chronicon w Moguncyi (1521); najlepsze wydanie zawiera się w^r Pertza: Monumenta Germaniae mstorica (tom I, Hanewr, 1826). Z polecenia Ratboda arcybiskupa trewirskiego, napisał Regino: De ec-desiasticis disciplinis et rdigione Christiana (wydał Baluzzi w Paryżu 1671).

Regiomontanus, właściwie Jan MiliICl\ zasłużony matematyk, urodził się w Królewcu w Frankonii, 6 Czerwca 1436 r. Kształcił się od r. 1451 pod słynnym matematykiem Jerzym Peurbachem (ob. Purbach'), następnie przez długi czas był nauczycielem matematyki wr Wiedniu. Powodowany chęcią nauczenia się języka greckiego udał się z Kardynałem Bessarionem do Włoch. Po powrocie przebywał na dworze króla węgierskiego Macieja Korwina do roku 1471, w którym osiadł w Norymberdze, gdzie z Bernardem Waltherem założył drukarnię, której wydania odznaczają się szczególną poprawnością. W roku 1474 powołany przez papieża Syxtusa łv dla przyjęcia udziału w pracy nad poprawą kalendarza, mianowany został biskupem ratysbońskim; umarł 6 Lipca 1476 r., węd ług jednych od zarazy, według zaś innych zamordowany przez synów Jerzego z Trapezuntu, którzy chcieli pomścić się za ojca swego, w którego przekładach Regiomontanus wykrył błędy rażące. Regiomontanus