page0476

468

Rudnicki

pokazywała, że w Rzeczypospolitej stawały wtedy obok siebie dwa stronnictwa i walczyły o wpływ u dworu. Widzimy, że wpływ jeden ustąpił drugiemu po opornej bitwie i uratował się Kościół. Czy ze zgryzoty, czy z powodu wieku, umarł Rudnicki w r. 1751. — Rudnicki (Sylwester), rodzony synowiec Teo-dozego; uczył się u bazylijanów we Włodzimierzu. Potem sam tazylijan, do ważnych zleceń i spraw używany w zakonie. Wreszcie opat kaniowski. Ogłosił dzieła: Jura et pricilegia genti ruthenae catholicae a Maximis ponti-ficibus, Poloniaeąue Regibus concessa. ,we Lwowie u jezuitów, w 4-ce (Jo-cher, Nr. książki, 9503, tom III, str. 560). Ztąd Janocki chwali go w swoim Dykcyjonarzu uczonych Polaków. Z opata kaniowskiego, owrucki od roku 1751, wreszcie po śmierci stryja tegoż jeszcze roku, biskup łucki i ostrog-ski. Gorliwy katolik, służył z wylaniem się metropolicie Hrebnickiemu i dobrze mu z tern się działo. Wydawał wiele pisemek w języku ludowym dla zbudowania i pociechy ludu, zapewne w Poczajowie, gdzie pospolicie jak i stryj przemieszkiwał. W r. 1755 reformował klasztory panien zakonnic w dyjecezyi, o czem Kalendarz Duńczewskiego wspomina. O wydaniach biskupa w ogólnych v’ykazach prawi Janocki. W r. 1758 został wybrany administratorem archi-dyjecezyi in spiritualibus po Wołodkowiczu dnia 2 Marca 1758 r. Dalej w r. 1760 dnia 15 Listopada uzyskał przywilej na miasteczko Rożyszcze w powieeie Łuckim; była to własność dawna biskupów i król tylko stary przywilej zatwierdzał (Sygill.). Koronował N. Pannę w Poczajowie d. 19 Września 1772 r. (Stebelski, tom III, str. 229; inna jest data 8 Września str. 3). Odnowił drukarnię w Poczajowie, ku czemu zawarł układ w Ro-żyszczach z superiorem klasztoru (d. 3 Grudnia 1772 r.). Król potwierdził tę drukarnię, o czem obszerniej w Staroiyt. Polsce, tom II, str. 904. W r. 1773 był również prezesem kapituły generalnej bazylijanów w Brześciu, wyznaczony na to od Wołodkowicza [Stebelski). W r. 1775 konstytucyja sejmowa pozwoliła biskupowi puścic w dzierżawę połowę dóbr biskupich (Vol. Leg. VIII, 337). Zasłużony ten kościołowi pasterz umarł w r. 1778.    Jul. B.

Rudnicki (Adam Antoni), doktor medycyny, chirurgii i weterynaryi, pro-fessor uniwersytetu krakowskiego. Został doktorem chirurgii w Krakowie 1811 r., medycyny 1819 r. a weterynaryi w szkole weterynaryi w Wiedniu 1808 r. Zaraz potem był assystentem professora weterynaryi w uniwersytecie krakowskim, zaś w roku 1811 professoruin weterynaryi, okulistyki i dentystyki przy tymże uniwersytecie. W następnym roku podał projekt założenia szkoły weterynaryjnej w Krakowie, i zażądał dymissyi, którą też otrzymał 1812 r. Później urzędował jako fizyk miasta Warszawy, był członkiem rady lekarskiej, naczelnikiem szkoły weterynaryi i sztabs lekarzem wojska polskiego. Umarł w Warszawie 1844 roku. Wydał z druku oprócz wiele drobniejszych pism lekarskich, następne: 1) 0 powietrzu bydlęcem i sposobach postępowania, (Warszawa, 1813). 2) Sposoby zabezpieczenia się od gorączki zgniłej, (Warszawa, 1814).    3) O przyczynach chorób z częstego pomoru

bydląt w Polsce, (tamże, 1815). 4) O fuszerstwie lekarskiem, (tamże, 1816). 5) O skutkach grzybów jadowitych i leczeniu niemi zatrutej osoby, (tamże, 1817).    6) Projekt zaprowadzenia i urządzenia instytutu weterynaryi,

(tamże, 1818).    7) Dostrzeżenia nad wodostrętem czyli wścieklizną, tłoma-

czenie z francuzkiego, Marochettego (tamże, 1822). 8) Nauki przewrotne doświadczonego praktyka dane synowi, który w stopniu doktora medycyny z zagranicy wraca, (tamże, 1825).    9) O własnościach i skutkach wody

mineralnej w Goździkowie, (tamże, 1827)    10) Nauka w przedmiocie zapo-