page0485

477

Sismondi — Sit

gu dwu-letniego tu pobytu, poznawszy dokładnie język angielski, posługiwał się nim w swoich pracach naukowych. Po powrocie do Genewy, skazany na znaczną karę pieniężną i więzienie, za pomoc udzieloną politycznie prześladowanemu; po wycierpieniu takowej przeniósł się wraz z rodziną de Toskanii i osiadł pod Pescia. Lecz i tu pooejrzywany zarówno od Włochów jak i Francuzów, nowych doznał prześladowań. Uwolniony z więzienia w r. 1800, powrócił do Genewy i wtedy wszedł w literackie stosunki z p. Stael, z Benijami-nem Constant, Guizot’em, Pictefem i innymi. Najważniejszą z prac jego piśmiennych jest: Histoire des republiques italiennes du moyen dge (Zurich, 1807—8, tomów 4; najnowsze wydanie w Paryżu, 1840, tomów 10). Dzieło to, pomimo niektórych usterków, o wiele przewyższa poprzednią jego pracę: Histoire de la renaissance de In liberie en Italie (Paryż, 1832, tomów 2). Z obszernego swego dzieła: Histoire des Franęais (Paryż, 1832—43, t. 31), do którego ostatni tom napisał A. Renee, Sismondi wydał w skróceniu Precis de lhistoire des Franęais (Paryż, 1839, tomów 2). Do większych jego prac zaliczyć należy: Histoire de la ehute de lempire romain et du declin de la cwilisation de 250 a 1000 (Paryż, 1835, tomów 2). Jest także autorem powieści historycznej z czasów starożytnej Galii, pod tytułem: Julia Semra ou fan 492 (Paryż, 1822, tomów 3). Bezstronności poglądu na dzieje piśmiennictwa, dowiódł Sismondi w swojem dziele: De la litterature du Midi de VEu-rope (Paryż, wydanie czwarte, 1840, tomów 4). Praca ta była owocem odczytów, jakie w tym przedmiocie miewał w Genewie od 1811—1813 r. Prace Sismondi’ego z zakresu ekonomii narodowej, wys*zły razem zebrane, pod tytułem: Etudes sur les Sciences sociales (Paryż, 1836, tomów 3). Wydał nadto: Principes deconomie politique appliques a la legisbation du commerce (Genewa, 1803, tomów 2) i Noureaux principes de teconomie politique (Paryż, 1827, tomów 2). Umarł w Genewie d. 25 Czerwca 1842 r.

Sistrum, instrument muzyczny starożytnych Egipcyjan, używany przy obrzędach na cześć Izydy odprawianych, istniejący jeszcze po dziśdzień w Abis-syni. Składf. się z obręczy owalnej metalowej, z trzonem do trzymania; w obręczy wyświdrowane są dziurki, w których metalowe mieszczą się pręciki, wydające odgłos czy szmer dźwięczny za poruszeniem instrumentu. Ton instrumentu tem dźwięczniejszy, im lepszym jest metal i stosunek jego do dziurek. Izydę uważano za wynalazczynię Sistrum.

Sit, rzeka, początek bierze w gubernii Twerskiej, w powiecie Kaszyńskim, wpada do rzeki Mołogi o 6 blizko mil powyżej miasta powiatowego Mołogi (w gubernii Jarosławskiej). Nad brzegami tej rzeki, w r. 1238 stoczona była krwawa bitwa z Mongołami pod wodzą Batu-chana, w której poległ wielki książę włodzimierski (klaźmeński) Juryj II Wszewłodowicz.    J. Sa...

Sit albo Sitowie, tak nazywają pospolicie pewne rośliny po bagnach i wodach stojących rosnące, które uważając botanicznie, do kilku rodzajów należą. Rodzaj Juncus zowią sitem, rodzaj Scirpus sitowiem, Rkynchospora sitkiem, a Butomus sitowcem. Wszystkoto są rośliny wodne, trafiające się dość często po brzegach jezior i stawów, z wyjątkiem rodzaju Rkynchospora, który rośnie tylko po bagnach torfiastych. Każdy znów z tych rodzajów situ ma liczne gatunki (prócz rodzaju Butomus i Rkynchospora), a we florze dawnej Polski junkusów czyli sitów jest 22 gatunki, scirpusów zaś czyli sitowiów 15 gatunków. Wszystkie sity i sitowia odznaczają się łcdyżką szczupłą, długą, obłą, nieco do źdźbła traw podobną, opatrzoną delikatnemi listeczkami pochwiastemi, wązkiemi, obłemi lub ry nienkowatemi albo i płaskiemi, których pochwa jest cał-