page0488

480

Siwasz — SjOgren

między północnym krańcem tego pasa, a przeciwległym brzegiem, znajduje się cieśnina Gieniczewska, (szeroka na 45 sążni), łącząca Siwasz z morzem Azow-skiem.    _f    J. Sa...

Siwerniak (Ob.) Świergotek.

Siwersa (inaczej Nowogrodzki) kanał, należący do Wyszniewołockiego systemu wodnego, łączy rzekę Wołchów z rzeką Mstą; przekopany, dla wymijania jeziora Ilmen, na rozległości jednej mili i 100 sążni. Gdy jednak dla za-muleń w czasie wiosny i małej wody w suchych latach, stał się do żeglugi niedogodnym, przekopano inny, Wiszerskim zwany, łączący Mstę z rzeką Wisze-rą (przytokiem rzeki Wołchowa); długości ma 2 mile i 100 sążni; zresztą i tym kanałem, dla małej głębokości i spływania brzegów, żegluga tylko na wiosnę odbywać się może.    ■    J. Sa...

Siwka, rzeczka w dawnem województwie Ruskiem, ziemi Halickiej, ma źródło w południowych Karpatach, przepływa w kierunku północno-wschodnim kraj górzysty, i wpada zasilona kilką większemi strugami do Dniestru od prawego brzegu.

SiKtUS (Erazm), ob. Syxt.

Sjoberg (Eryk), szwedzki poeta liryczny, urodził się r. 1794 z ubogich rodziców w Sodermanland, kształcił się w gimnazyjum wStrengnas i na uniwersytecie w Upsali, gdzie umarł r. 1824, przepędziwszy całe życie niemal w niedostatku, troskach i zgryzotach. Poezyje jego wydawane przezeń w pojedyń-czych zeszytach pod przybranem nazwiskiem Vitalis’a, po śmierci jego wyszły na widok publiczny zebrane i poprzedzone przedmową przez Geijer’a (Sztokholm, 1828). Ponurem melancholijnem nacechowane usposobieniem, częstokroć jednakże wynurzają uczucia łagodnego, głębokiego poddania się religijnego.

Sjbberg (Gabryjel), autor i professor, szwed, nauki pobierał w Niemczech; następnie był professorem logiki i metafizyki w Upsali, później (od r. 1688) w Dorpacie, zkąd w r. 1702 wraz z tymże uniwersytetem przeniesiony do Par-nawy. Umarł tamże w 1704 r. Z pism jego drukiem ogłoszone: Pernama literata, bremter concinnata, et in lucern publicam emissa. (Pernaviae, 1703 r. 2 części); zapowiedziana część 3-cia nie wyszła.    J. Sa...

Sj&gren (Andrzej Jan), członek akademii umięjętności w Petersburgu, urodzony r. 1794 w Finlandyi, uczył się w gimnazyjum w Borgo, i od 1813 r. na uniwersytecie w Abo, gdzie głównie poświęcał się nauce dziejów, literatury, języków starożytnych i wschodnich. W 1820 r. udał się do Petersburga na nauczyciela w domu biskupa protestanckiego Cygnaus’a. Pierwszym owocem gruntownych jego badań z zakresu historyi i geografii rossyjskiej i ludów fińskich, było dziełko pod tytułem: Uber die firni. Sprache und ihre Literatur (Petersburg, 1821.) W 1823 r. został biblijotekarzem hr. Rumiancowa; od r. 1824—29 odbył wielką naukową podróż po Finlandyi i północnej Rossyi, aż do Uralu. Po powrocie mianowany został adjunktem, następnie członkiem akademii petersburgskiej, a w roku 1833 biblijotekarzem drugiego oddziału akademii nauk. Opisy odbytych podróży i historyczne rozprawy Sjogren zamieścił w Pamiętnikach tejże akademii. Utrata oka zmusiła go zrzec się posady biblijotekarza. W1835 r. udał się w powtórną naukową podróż do krain Kaukazu, gdzie pozostawszy do r. 1838, wyuczył się języka tatarskiego, tureckiego, perskiego, armeńskiego, gruzyjskiego, czerkieskiego i narzecza os-setyńeów. W 1844 roku został zwyczajnym członkiem akademii z działu filologii i etnografii fińskich i kaukazkich plemion i zarazem dyrektorem etnograficznego muzeum. Zebrane w 1846 r. w podróżach materyjały do historyi dawnych