page0573

565

Rutski — Ruysbruck

Lutego 1637 r., a raczej według* słów poety, położył się w grobie, jako kłos dojrzały. Żył lat 73. W testamencie jeszcze zostawiał fundusze na zakupienie dóbr dla metropolii, na kapłanów i szkoły. Miał brata młodszego od siebie i dwie siostry, z tych jedna Podbereska, zresztą los ich nieznany. Jul. B.

RllttenstOCk (Jakób), teolog* austryjacki, urodził się roku 1776 w Wiedniu; r. 1795 wstąpił do zakonu kanoników regularnych w Kloster-Neuburgu pod Wiedniem, nauki kończył w uniwersytecie wiedeńskim, r. 1800 został profes-sorem historyi kościelnej i prawa kanonicznego w swoim klasztorze, a r. 1809 tejże historyi w uniwersytecie wiedeńskim, a r. 1813 tamże professorem zwyczajnym, przez lat dziewiętnaście wykładał historyją kościelną ze znakomitą korzyścią. Wydał wysoko cenione dzieło: Institutiones Historiax ecclesiasti-cae_y (Wiedeń, 1832, tomów 3). W roku 1830 został wybrany proboszczem infułatem swojego zakonu. Umarł r. 1844 w Klosterneuburgu, gdzie dokończył wspaniały klasztor, przyozdobił kościół, i nader był gorliwym o dobro spół-brąci, dla której był wzorem przykładnego życia i niepospolitej nauki. Słynął także wymową kościelną.    L. R.

RlłtulOWie (Rulitlifj nazywał się nieliczny lud osiadły w pobliżu Latium, ze stolicą Ardea. Król ich Turnus występuje w dziejach Eneasza jako nieprzyjaciel Latinusa, który córkę swą Lawinię Turnusowi przyrzeczoną, oddał Eneaszowi. Prawdopodobnie lud ten pochodził od Pelazgów tyrreńskich; później gdy się zmieszał z Latinami, nazwisko jego w historyi znikło. Ardea dostała się jako osada łacińska pod panowanie rzymskie około r. 440 przed Chrystusem. Z teg'0 to miasta Kamillus oswobodził Rzym od Gallów; obecnie jeszcze mała osada nosi toż nazwisko.

Rutyl albo Rudzieniec jest kwasem tytannym, zmieszanym z tytanianem manganezu; koloru brunatno-czerwonego; krystalizuje w słupy kwadratowe rzadko wyraźne, najczęściej z sobą przerosłe. Napotyka się w granitach we Francyi w departamencie wyższej Wienny, Saony i Ligiery, w Alpach; rzadszy jest od anatazu (ob.).

Ruyder, moneta złota w Hollandyi przed r. 1816 wybijana, zawierała 14 złotych hollenderskich i równała się prawie 7 rs. 95 kop. (53 złp.). Rnyder srebrny wybijany przed rokiem 1833, zwany dukatonem, zawierał 3 złote hol-lenderskie i 15 centów i równał się prawie 3 rs. 13 kop. (20 złp. 26 gr)

Ruysbroek (Jan), słynny mistyk w XIV wieku, zwany doctor dwinus, doctor ecslaticus, excellentissimus contemplutdr. Do 60 roku życia był księdzem świeckim, wtedy dopiero usunął się od świata i osiadł w klasztorze pod Bruxellą, i tu został przeorem kanoników regularnych. Dla jego świątobliwości i pism mistycznych, wysoce go poważali pobożni Gerhard Groot, Tauler (ob.) i inni. Pomimo natchnień Ducha świętego i ścisłego duchownego zjednoczenia się z Chrystusem, Ruysbroek zajmował się pracą ręczną i najpośledniej-szemi posługami w klasztorze. Umarł r. 1381, lat 88 przeżywszy. Ponieważ nie władał mocno językiem łacińskim, pisał przeto wszystkie swoje dzieła w języku flamandzkim, a tłómaczyli je na łaciński Groot Wilhelm Jordan i Wawrzyniec Surius Kartuz i drukowali w Kolonii (r. 1552). Główniejsze dzieła mistyczne tego autora są: Summa mtae spiritualis, Speculum salutis aeternae, De majoris spiritualibus. Przeciw temu ostatniemu powstawał Gerson, ale bronił go kardynał Bellarmin i Surius, oraz Dyonizy Kartuz.    L. R.

Ruysbruck (Wilhelm) Rubruąuis, zakonnik Franciszkanin, rodem z Brabancyi, żył w XIII wieku. W r.*1253, gdy się rozeszły wieści o przyjęciu wiary chrześcijańskiej przez Hana Mongołów Mangu, wyprawił tego Franciszkana z wyspy * Cypru Ludwik IX król francuski do Mongolii, z listami przyjaznemi