scandjvutmpb101

164 Gry i ćwiczenia ruchowe.

„Dzięki zabawie — według słów Froebla — rozwijają się dzieci w radości tak, jak kwiat rozwija się w słońcu". Takie afekty jak: nieśmiałość, zawziętość, niecierpliwość, znajdują przeciwwagę zarówno w prawidłach gry, jak w oddziaływaniu towarzyszy oraz w humanitarnym wpływie wychowawczyni.

Co do wpływu gier towarzyskich na rozwój woli, to jest on oczywisty. Gra z istoty swojej jest uzewnętrznieniem działania woli, wymaga gotowości, dobrowolnego wzięcia na siebie pewnych ograniczeń, powstrzymania się od natychmiastowego, bezpośredniego zaspokajania pragnień, a przeto sprowadza pewne wyrobienie, sprzyja ćwiczeniu się stanowczości, zręczności, przytomności.

„Oprócz strony fizjologicznej", — mówi Pecaut, broniąc gier towarzyskich — „istnieje inna ważna i cenna — mianowicie — radosna, swobodna i samorzutna działalność, uciecha z życia i z ruchu, rozkwit bujny i radosny rośliny ludzkiej w kwiecie życia".

Biorąc na siebie przewodniczenie grom, wychowawczyni wkracza do koła bawiących się dzieci jako przyjaciel ich, towarzysz przedewszystkiem,' poddaje ona karności siebie samą, ściśle przestrzegając porządku i prawideł gry, a dzielnem i pełnem życia zachowaniem się niejako magne-tyzuje dzieci. Przykład jest największą podporą porządku i karności.

Przykłady:

Węże i ptaki. Uczestników gry dzieli się na dwie równe części. Jedna partja przedstawia węże, druga ptaki. Węże łączą się w trójki, podając sobie ręce. Na dany znak ptaki wypuszczone są z klatki i uciekają. Węże próbują je okrążyć. Złapane ptaki odsyła się do miejsca zawczasu określonego, a węże wyłapują wszystkie ptaki.