scandjvutmpc201

180 Gry i ćwiczenia ruchowe.

i radości, uczuć wzniosłych i dobrych. Śpiew jest pomocnym przy nauczaniu dobrej wymowy. Jest również dobrym środkiem przy utrzymaniu karności wśród dzieci, kojąco oddziaływa na ich układ nerwowy.

Mówiąc o śpiewie dla dzieci, nie mam na wzglądzie żadnej teorji śpiewu. Dziecko powinno przedewszystkiem osłuchać się ze śpiewem, muzyką i pokochać śpiew. Nie chcę przez to powiedzieć, ażebym uważała za wskazane zabierać dzieci na koncerty, przeciwnie, szkodzi to jedynie rozwojowi muzykalności dziecka, a uwertury, piękne dla innych, robią na dziecku wrażenie tylko hałasu, nie dostarczając mu żadnej przyjemności.

Dziecko zapozna się ze śpiewem i pokocha go, gdy mu matka lub wychowawczyni często śpiewać będzie; ono musi wpierw dużo słyszeć, zanim samo zacznie śpiewać.

Wychowawczyni śpiewa dziecku, kiedy tylko po temu nadarzy się sposobność: śpiewa przy zajęciu, śpiewa przy zabawie, robocie, śpiewa w nagrodę dobrze wykonanej pracy.

Piosenki powinny być szczere, melodyjne, łatwe, krótkie i wesołe.

Nie należy się zrażać, jeżeli dziecko nie śpiewa razem z nami, lub nie zwraca widocznej uwagi na śpiew. Słuch jego musi najpierw oswoić się z melodją i rytmem.

Pewne dziecko czteroletnie przez pierwsze kilka miesięcy zdawało się zupełnie obojętnem na śpiew wychowawczyni i innych dzieci, a kiedy raz zapytałam, dlaczego razem z innemi nie śpiewa, odpowiedziało, że śpiewa. — „A czemu nie słyszymy?" pytam. „Jaw głowie śpiewam" — była odpowiedź. Wkońcu dziecko ośmieliło się naprawdę i śpiewało wszystkie piosenki, na które dawniej, zdawało się, że nie zwraca uwagi.