scandjvutmpab01

158

Gry i ćwiczenia ruchowe.

Kowaliczki kują,

Raźno przyśpiewują,

Chociaż iskra z ognia pryśnie,

To tego nie czują.

— Proszę ciebie, ty kowalu Mój, mój, mój,

Dla konika mi podkówki Kuj, kuj, kuj.

Dla konika mego Siwka srokatego,

Com ja dostał w podarunku Od tatusia mego.

(M. Konopnicka).

Wychowawczyni powtarza wiersz parę razy.

Organizowanie zabawy. 1. Kilkoro dzieci dostało młoteczki (mogą przynieść z domu), jedno z nich ma największy. Wychowawczyni wspólnie z dziećmi omawia każdą czynność gry.

„Stary kowal“ staje w środku, w pewnym od niego oddaleniu będą „kowaliki". Pozostałe dzieci tworzą koło, otaczając „kowali". Teraz wszystkie dzieci chóralnie mówią pierwszą zwrotkę wierszyka. Przy słowach „buch, buch" „kowal" mocno uderza młotem (o stołek), przeginając mocno tułów, a wszystkie dzieci w kole naśladują jego ruchy. Rozpoczyna się recytacja drugiej zwrotki, teraz małe „kowalczyki" zkolei uderzają młotkami w takt rymu, a pozostałe dzieci ich naśladują.

Poczem następuje zmiana: kowale oddają młotki dzieciom dowolnie obranym, a same stają na ich miejsce w kole i gra rozpoczyna się nanowo.

2. Gra odbywa się w ten sam sposób, jak dnia poprzedniego, dodajemy jedynie ilustrację trzeciej i czwartej strofki wierszyka.

Dwoje dzieci dostaje lejce; jedno z nich zostaje „stangretem", drugie koniem i przez cały czas recytacji pierwszej i drugiej strofki, biegają po pokoju lub podwórku (jeżeli tam