scandjvutmpc401

182 Gry i ćwiczenia ruchowe.

nie, co się u dzieci zdarza często w czasie śpiewu, jest bardzo szkodliwe tak dla gardła, jak i dla słuchu muzykalnego. Najłatwiej jest dzieciom zapamiętać melodje ludowe, swojskie, których nam dostarcza zbiorek piosenek Lenartowicza.

Śpiewać należy z dziećmi często, byle nie długo: dziesięć minut, kwadrans najwyżej i to z wypoczynkiem. Śpiew dziecka powinien być okolicznościowy, gdyż najbardziej podoba się dziecku to, co jest w związku z jego życiem, zajęciem, zabawami. Przeto: śpiewać będą dzieci przy rozmowie lub pogadance, gdy ku temu nadarzy się sposobność. Np. rozmowę o „brzozie" dzieci zakończą nastrojową piosenką o brzozie, która stała piękna w polu, ocieniała pastuszków i została ścięta, pastuszkowie bardzo się zmartwili i żegnając ją, żałośnie zaśpiewali:

„Zegnajmy się z piękną brzozą,

Już ją ścięli, już ją wiozą;

Już ci padła brzoza biała,

Co pastuszków ocieniała.

Już się brzoza nie zieleni,

Już nikogo nie ocieni...

Płaczcie chłopcy i dziewczęta,

Ze ta piękna brzoza ścięta.

Śpiewnik Lenartowicza.

(Pożądanem jest, aby omawiając z dziećmi piosenkę, wychowawczyni używała często wyrazów, które wchodzą w treść wierszyka).

W czasie zabawy przy ustawianiu klocków budynku zaśpiewają piosenkę o budowie:

„Kto chce sobie dom zbudować,

Musi cegły nie żałować —

Czy dom duży, czy dom mały,