scandjvutmpad01

160

Gry i ćwiczenia ruchowe.

Wszystkie dzieci, prócz jednego, stają od siebie o dwa kroki i naśladują drzewa, od czasu do czasu przechylając się, niby za poruszeniem wiatru. Jedno z dzieci zostaje ptaszkiem, nazwę jego dzieci same obierają.

W czasie śpiewania pierwszej strofki ptaszek lata pomiędzy drzewami (kładzie ręce na biodra i porusza łokciami, naśladując fruwanie). Gdy chór prześpiewa pierwszą strofkę, ptaszek wybiera sobie drzewko i śpiewa na nutę tej samej piosenki: „Dzir-li, dzir-li“.

Przy drugiej, ptaszek udaje bardzo zajętego, wciąż odlatuje i przylatuje do drzewa — gniazdko ściele — poczem szczebioce znowu „dzir-li, dzir-li“.

Gdy dzieci śpiewają trzecią strofkę, ptaszek przykuca pod drzewkiem i udaje śpiącego.

Urozmaicenia powinny być dziełem dzieci, a w ostatecznym tylko razie wychowawczyni.

a)    Nie jedno, lecz kilkoro ptasząt może wykonywać ruchy, zastosowane do treści piosenki.

b)    Ptaszki w lesie mogą napotkać ptaka drapieżnego, który ściga je. Dzieci śpiewają 1-szą strofkę — ptaszek fruwa. Na znak dany przez wychowawczynię, dziecko, przedstawiające sowę, bądź jastrzębia, bądź orła, wyleci. Ptaszki gonią się wzajemnie po 1-szej strofce. Wtedy chór milknie. Kiedy wychowawczyni zauważy, że się dzieci dosyć już nabiegały, chór śpiewa trzecią strofkę (opuszczając drugą). Ptaszki lecą co sił do gniazd. Jeżeli ptak drapieżny złapał którego, zabiera go do swego gniazda, przeciwnie, gdyby drapieżnik ptaszka nie schwytał — każdy wraca do swego gniazdka.

c)    Ptaszek nie jest sam, ma bowiem dwoje, troje piskląt. Pisklęta uczą się fruwać. Wtem wpada ptak drapieżny, jak to było wyżej, i pragnie pisklę pochwycić; pisklęta uciekają, a matka stara się je obronić, zajmując zawsze stanowisko pomiędzy drapieżnikiem a dzieckiem.

Po 3-ciej strofce ptaszki kryją się w gniazdku, jak było wyżej.