scandjvutmpa101

150 Gry i ćwiczenia ruchowe.

szy, z tem, co widziało i na długo treść opowiadania zachowuje w pamięci.

Nie zawsze jednak dziecko korzysta z każdego szczegółu obrazka: wiele rzeczy uchodzi jego uwagi, wtedy zaczyna lekko traktować przedmiot i powierzchownie oglądać. W takim razie pożądane jest, by wychowawczyni rozłożyła na części osnowę obrazka i każdą zosobna sama narysowała na ściennej tablicy, albo na papierze, na ścianie zawieszonym.

Rysujemy kolejno przedmioty, które wchodzą w treść opowiadania. Dzieci zaciekawione szczegółami, które występują jedne po drugich, przyglądać się będą potem całości z należytem zrozumieniem i zwrócą uwagę na znaczenie każdego szczegółu obrazka.

Dając dzieciom obrazki, możemy mieć sposobność pokierować wyobraźnią dziecka; pozostawiając zupełną swobodę pomysłowości dziecka, zachęcimy je do wysnucia opowiadania z danego wizerunku.

Wielką też usługę wyświadczają obrazki przy ćwiczeniu mowy: obrazek pobudza dziecko do mówienia, nabiera ono wprawy, wzbogaca język nowemi wyrazami i uczy się wypowiadać swobodnie i poprawnie.

We wszystkich tych wypadkach oglądanie obrazków wspólnie z dzieckiem powinno nosić charakter rozmowy towarzyskiej, podziału myśli.

Rozdział IV.

Gry i ćwiczenia ruchowe.

„Wszelki ruch dziecka pewny i samodzielny już przez samo poczucie siły, jakie w niem budzi, sprawia mu radość". (Froebel).