page0623

Ryszard — Ryszkowski

wszy o pomyślnym skutku walki, rzuci! się uniesiony rozpaczą, w zastępy nieprzyjaciół, szukając swego przeciwnika, aby pojedynkiem los rozstrzygnąć i w zamieszaniu ścierających się tłumów, znalazł śmierć na polu bitwy. Zwłoki jego pochowano w klasztorze w Leicester. Ostatnia walka ta zakończyła długoletnie w^rojny Dwóch Róż; dom Plantagenetów postradał tron angielski, na który wstąpił bez oporu Tudor Richmond, pod imieniem Henryka VII.

Ryszard, hrabia Kornwallis i Poitou, z domu Plantagenetów, młodszy syn króla angielskiego, Jana bez Ziemi, urodził się 1209 r.; wybrany cesarzem niemieckim w czasie bezkrólewia, piastował najwyższe to dostojeństwo od 1256 do 1272 r. W młodym wieku odznaczył się zaszczytnie w wojnie z Francyją jako dowódzca wojsk brata swego Henryka III, króla angielskiego. W r. 1236 udał się na wyprawę krzyżową; walczył pod murami Ptolemaidy; wysoko poważany przez rycerzy krzyżowych, jako synowiec Ryszarda Dwie Serce, jednakże nie zdołał na Wschodzie wielkich osiągnąć korzyści. Przybywszy z po-wTotern do Anglii w r. 1242, wkrótce znów rozpoczął w imieniu brata swego wojnę z Francuzami. Gdy po śmierci Konrada IV, żaden z niemieckich książąt nie chciał przyjąć korony cesarskiej, a papież Alexander IV nie dozwolił wyboru młodego Konradina Hohenstaufen; książęta Rzeszy rozdzielili się na dwa stronnictwa, arcybiskupi koloński i moguncki i inni członkowie związku ogłosili cesarzem Ryszarda, podczas gjly Czechy, Saxonija i inne państwa oświadczyły się za współubiegającym się jego przeciwnikiem, Alfonsem X, królem Kastylii. Alfons widząc się w niemożności spełnienia obowiązujących go warunków; wcale do Niemiec nie przybył. Ryszard zaś rozrzucający szczodrze dary, podarty przy tern wpływem papieża, był uroczyście koronowany w Akwisgranie 1257 r. Jakkolwiek istnieją niezaprzeczone dowody, że używał wszelkich praw cesarzowi niemieckiemu służących, nie został jednakże umieszczony przez dziejopisów w rzędzie cesarzów dla tego, że powaga jego była uznawaną przez tych tylko książąt i panów, którzy w tern swoją korzyść upatrywali. Po koro-nacyi pospieszył do Londynu, gdzie stanął w obronie brata przeciw burzącym się możnowładzcom angielskim. W r. 1262 nadał Ottokarowi, królowi czeskiemu, Styryję jako posiadłość lenną, zatwierdził przywileje miast w^rolnych i zfco-gacił skarbiec państwa w Akwisgranie koroną, berłem i innemi kosztownemi darami. W r. 1264 Ryszard przybywszy do Anglii, w bitwie pod Leves, gdzie wojsko królewskie zostało porażone przez Szymona Monfort, dostał się do niewoli, z której dopiero po 14 miesiącach wolność odzyskał. W r. 1269 zwołał sejm Rzeszy w Worms; w tymże roku zawarł powtórny związek małżeński z Beatrixą Falkenstein i zabrał ją z sobą do Anglii. Zamordowanie ukochanego syna Henryka przez synów Montforta zasmuciło ostatnie dni jego i śmierć przyspieszyło. Umarł 1272 r. Po nim w następnym roku został wybrany cesarzem niemieckim Rudolf Habsburgski. Ryszard posiadał charakter prawy i odznaczał się wysokiemi przymiotami. Był on w swoim czasie najbogatszym księciem w Europie.

RySZkOWSki (Franciszek Xawery), doktor medycyny, nauz wyzwolonych i filozofii. Ukończywszy akademiją w Krakowie, przykładał się do nauki lekarskiej we Włoszech i otrzymawszy stopień doktorski w Bononii i Padwie, wrócił do Krakowa 1770 r. Miał rozgałęzioną nadzwyczaj praktykę, był to bowiem mąż gruntownie z medycyną obeznany, obszernych wiadomości i wielkiego uzdatnienia. Od 1774—-1801 r. corocznie wydawał w Krakowie Kalendarze gospodarskie, które taką miały wziętość z powodu trafnego odgadywania pogody, iż długo po jego śmierci, pod jego nazwiskiem takowe wydawano. Umarł