scandjvutmp10901

Modelowanie. 243

i wpada do stajni, do obory i prędko wraca. Dlaczego tak się kręci i kwiczy, o co prosi? O chlewek dla siebie.

W ten sam sposób wychowawczyni postąpi z owcami i z psem, dla których dzieci wystawi ą owczarnię i budę.

2. Modelowanie.¹

Jedną z największych przyjemności dzieci jest tworzenie, przekształcanie, nadawanie nowej formy przedmiotom. Często widzimy, jak dziecko z ziemi, piasku, buduje domy, ławki, ogrody; z ciasta lub wosku lepi figurki; musi to być zatem wewnętrzną jego potrzebą.

Przytem wielce dodatnio wpływa na rozwój umysłowy dziecka: kształci spostrzegawczość, zapoznaje z bryłowa-łością ciał.

Modelowanie zadowalnia ten popęd w zupełności: budzi zainteresowanie i daje szerokie ujście twórczości.

Modelowanie możemy stosować:

a)    Jako robotę zupełnie samodzielną: tworzenie z pamięci, z fantazji. Wychowawczyni zostawia w tym razie pomysłowości dziecka zupełną swobodę.

b)    Przy ilustrowaniu pogadanek. Dziecko kształci pamięć głównie przez czynność; modelując omawiane przedmioty (pień drzewa), z potrzeby zwróci na nie baczniejszą uwagę, ma sposobność łatwiejszego spamiętania ich cech i części.

Dziecko ma tu mniejszą swobodę, gdyż modeluje przedmiot określony, jakkolwiek wychowawczyni nie wymaga ścisłego odtworzenia przedmiotu omawianego.

c)    Modelowanie z natury albo modelu nie daje takiego ujścia dla wyobraźni, ale wymaga ścisłości i dokładności spostrzeżeń. Dzieci lepią jarzyny, owoce, formy geometryczne.

¹ Rysunki do tego rozdziału są wzięte z książki Gerson-Dąbrowskiej „Modelowanie* W. M. Arcta w Warszawie.

16*