scandjvutmp17901

368

to mężczyzna oprzeć się zawsze zdoła ułudom pychy? Cóż może bardziej oczarować bojaźliwą istotę, nad owe jednozgodue hołdy? Jakże to nie ma zachwycić młodćj dziewicy, gdy ujrzy wyniosłego mężczyznę rzucającego się do jćj stóp i poddającego się jćj władzy!

ROZDZIAŁ DRUGI.

O KOBIECIE UWAŻANEJ POD WZGLĘDEM JEJ NAMIĘTNOŚCI.

Dziwnem rozrządzeniem natury, zalotność, owa odwieczna chęć podobania się, wrodzona kobićcie, wypływa z delikatności jej układu, który jest źródłem wszystkich jej skłonności. Kiedy słabszy przywiązuje się do mocniejszego, czy nie dla tego to czyni że potrzebuje jego opieki? Dla tego to Wenus była kochanką Marsa, jak mówi Mitologija: dziwna to przezorność natury, chcącćj tym sposobem zachować gatunki stworzeń w przyzwoitej dzielności i pierwotnej ich doskonałości W miłości, równie jak w wojnie, walecznóść odnosi zawsze zwycięztwo. Kobieta kocha mężczyznę charakteru dzielnego, śmiałego, przedsiębiorczego; przezeń sądzi się ona mocniejszą, gdyż jest bojaźliwą; zakłada ona swą sławę na tem aby podbić serce nieugięte, przywiązać niestałe i zbołdować wyniosłe. Ta co gardzi twćm dla nićj uszanowaniem, twemi westchnieniami i czułemi prośbami, urażona oziębłością, miną pogardy młodego, dumnego Hipolita, drogo przypłaci swoję obojętność; owa powściągliwa dziewica wkrótce się stanie namiętną kochanką; okaże ona w swój miłości wszystkie oguie, które w innych razach ukrywała, kiedy tymczasem z łatwą dobrocią słuchająca rojów lekkomyślnych wielbicieli, przemijające tylko i częstokroć bez żadnćj wagi zawrzćć może związki.

Trzeba podpory słabemu chmielowi (1). Patrz na tę w smutku pogrążoną wdowę; pod jój łzą rodzą się tkliwe uczucia, kocha cię pocieszyciela, wkrótce żałoba stanie za strój. Miłość co jak mówią, ustępem jest w życiu mężczyzny, dla kobióty bywa całym romansem. W wieku dziecinnym lubi lalkę, w dojrzałym przywiązuje się do

("i) Wolność czyli niezawisłość nigdy nie przystoi kobićcie: nunqnam sulvii suis exuitur servitu> muliebrit, et ipiae łiberlutem quam viduitas et orbitut fadt detestan-tur. Livias, dec. IV. Iib. IV. de lege oppia.