Sponsorzy2H901

455

Że go podpora żadna, prócz szeroklćj,

I silnej zjjinl, dźwignąć nie potrafi.

Tu ja z mym „o °m siedzę, tu jest tron nasz, Tu zwołaj królów niechaj ugną głowy

Król Jon odpływa do Anglii, wydarłszy Konstancyi paczy wyrzuca Filipowi w.arołometwo.

jynn

i. Malka w roz

ł

KONSTANCYA?

Patrzcież, o patrzcie co waoz pokój robi!

KRÓL FILIP.

Pociesz się dobra pani! bądź cierpliwa. ' "

KONSTANCYA.

Żadnej pociechy nie chcę, żadnej rady,

Prócz tej, co kończy wszelką radę: jednę, Wierną pociechę — śmierci O miła śmierci!

0    powstau z łona nieskończonej nocy.

Ty jesteś wstrętem i postrachem szczęścia,

Ja ucałuję twe bezecne kości,

Swe oczy włożę pod twe brwi sklepione, Twojem robactwem palce swe otoczę,

Prochem napełnię te oddechu wrota,

1    jakby zgniłem stanę się straszydłem!

Przyjdź, zgrzytnij do mnie, powiem że się śmiejesz, I pocałuję clę jak żona. Wierny,

Nędzny kochanku, przybądź, przybądź do mniej

KRÓL FILIP

idu jS

0    piękny żalu! uciesz się Konstancyoi

KONSTANCYA.

Nie, nie chcę, póki jeszcze tchu mi stanie, Krzyczeć i wołać. Gdyby mógł mój język,

Być w ustach gromem, wstrząsłabym świat cały,

1    wstałby ze snu ten bezecny skielet,

Ł lóirH tyd-Oq ei i i tfólA olatjf

Którego słaby głos moj nie dochodzi.

..............Kardynale!

Kiedyś mówiłeś, że się obaczymy,

I że poznamy swych przyjaciół w niebie:

Jeśli to prawda, ja obaczę znowu,

I moję dziecię, bo od urodzenia Kaina, który pierwszym był chłopięciem,