P1000697

16 T RITTNER: W MAŁYM DOMKU

jestem, że go zrobią burmistrzem. Czego ty się tak

cieszysz?

JURKIEWICZ

Ja? Cieszę się, że doktór zostanie burmistrzem. Co za honor mieszkać w takim domu.

KOSICKI

No, to jeszcze niepewne; ma konkurentów.

JURKIEWICZ

Nie, wiesz, cieszę się z czego innego... lubię takie domy. Ona tak się czuje niczym, że miałem ją w pierwszej chwili za sługę — lubię takie domy.

KOSICKI

Dlaczego?

JURKIEWICZ

Bo królowe są nudne... nie są kobiety; a takie niewolnice kocham. Rozkwitają nagle i pachną, jak róże, jeśli im powiedzieć: królowa.

KOSICKI

Jesteś dziwny człowiek. Spytaj się, kogo chcesz... ona nie wpadnie nikomu na myśl.

JURKIEWICZ

Klęknąć przed nią i powiedzieć jej...

KOSICKI

Jesteś dziwmy człowiek.

JURKIEWICZ

Mówić jej rano i wieczór: jesteś śliczna!

KOSICKI

Nie wpadnie nikomu na myśl.

JURKIEWICZ

Wierzę, że wam nie wpadnie.

KOSICKI

Chodźmy na rynek.

Po co?

JURKIEWICZ

KOSICKI

Popatrzeć na ten ruch koło ratusza.

JURKIEWICZ

Czy to ciekawe?

bierze kapelusz

No, dobrze, chodźmy. Jak ona się nazywa?

Maria.

KOSICKI JURKIEWICZ

Widzisz, są dwie metody: pierwszą zastosowuje się do kobiet dumnych, te dumne kobiety się brutalizuje... Ale to dobre dla ludzi o silniejszej konstytucji — a ja jestem delikatny... jestem do takich kobiet jak doktorowa. Przed nią się klęka i mówi

się jej...

KOSICKI

Ha, ha! Wiem... królowa... Ach, ty!... la bałbym się doktora...

JURKIEWICZ Chodźmy na rynek.