Sponsorzy2P401

470

Dręczony nieustannio Machbet, zamawia znów czarownice, i za ich pomocą bada przyszłość. Straszne wid.na zjawiają aię po trzykroć, i zapowiadają mu, aby eię strzegł Makdufa Tana Fifu, oraz objawiają mu, że wtedy wybije ostatnia jego godzina, gdy las Bi/iranu, wyjdzie na górę Dunsinan. Machbet zaprawiony na krwi, napada zamek Tana % w niebytności jego, zabija żonę i wyrzyna drobne dziatki.    '

Makduf obecny podówczas w Anglii, przy boku Malkolma cyna i prawego następcy Dunkana, dowiaduje się o popełnionych w domu morderstwach. Jeden z przybyłych panów, wymownie opowiad klęski i niedolę Szkocji JadrłoaM .^nwr    ¹ Jfttfi mm odtył \ < *ba*hl ob iginb iiłgnA

Acn, szkocya bieuna, w łez ł kiwi ulewie!

Swem widziadłem krwaw em ^ama się przestrasz!

Już nasz wspólny grób, a nie matka nasza:

Gdzie się ule nte śmieje, chyb* co nic nie wie;

Kędy krzyk, płaoz, jęk, westchnienie, łkanie,

Choć w niebiosa biją, nikt nie zwęża na nic;'

Gdzie największa rozpacz, fraszka pospolita;

Dzwony głoszą zgon, a czyj, nikt nic pyta.

Wprzód poczciwi giną marnie na tym święcie,

Nim przy kapeluszu uschnie n nich kw iecie,

Nawet nim J zwiędnie.

I)i TU_f    I; sól j

Makduf w najdroższej rozpaczy zaprzy sięga zemstę Machbetowi, ale wszelka kara zdaje mu się zbyt małą, bo wróg nii ma dzi -ci, na którychby

•    f »    . • ,    *    . “| ' ' ^{1 1} ji \ I ^{1 1 1} " '’ I • ) t ii 3 O* ^ ¹ »

eię mógł pomście.

Malkolm wraz z Mai dułem wsparci pomoc? Angli,, idą na Machbeta.

Malkolm woła na Makdufa.

-    . '    ¹ ;r‘ i *. ąrtafty ¹ IW

Choć do króla, siła zbrojna jnż gotowa,

Tylko pozostaje pożegnanie wziąć.

Jnż do żniwa śplały Machbet, jnż go żąć!

Niebo trzema sierp, żal w nadzieję zmień.

Żadna noc tak dłnga, by nie błysnął dzień.

Na górze Dun sinan rozwiązuje się straszny dramat: Makduf, chcąc osłonić słabą siłę swych wojsk, rozkazuje żołnierzom, aby szli na królewski gród, niosąc w ręku gałęzie z lasu Birman, królowa na widok grożącego n ;bez-puiczeństwa, odbiera 6obie życie, król walczy do ostatniej chwili, » ginie z ręki Makdufa.

Nakoniec w roku 1613, napisał Szekspir ostatnią Swą sztukę, pod tytułom Burza. Utwór ten iantastyczny, równie jak i iS ;n rocy    ułożony

został z okoliczn..śei wesela, jak utrzymują niektórzy Elżbiety, córki króli J.^kób? z Fryderykiem księciem Phalzu. Jak w śnie czary, tak tutaj magia, głównym jest działaczem.