scandjvutmp6001

Pogadanki przyrodnicze. 87

dzieci pogadanki o zwierzętach i to o takich, które najczęściej widują, lub o których często słyszą. Pogadanka

0    zwierzętach nie jest lekcją zoologji, przeto i sposób prowadzenia pogadanek powinien być odrębny. Opis części ciała jest zbyteczny, bo (pozostawiamy to szkole), nic to dziecku nie mówi. Należy zwrócić uwagę tylko na te części ciała, które bardziej wpływają na sposób życia owego stworzenia. Np. zwracamy uwagę na nogi i uszy zająca, bo są jego środkiem obrony. Natomiast mówiąc o kocie, zatrzymujemy się na oczach i pazurach, nie wspominając ani o nogach ani o uszach. Należy również zwrócić uwagę na sposób przystosowania się zwierząt do swego otoczenia, na organy, które mu służą do obrony życia, w razie niebezpieczeństwa, na narządy do zdobycia pożywienia. Należy również omówić, jak trzeba obchodzić się z danem zwierzęciem, co mu jest miłe a co przykre, o zmyślności, jego zwyczajach i obyczajach.

Zaczynamy pogadankę zawsze od cech najbardziej charakterystycznych dla danego stworzenia. Mówiąc o koniu, zaczynamy od ruchów, jakie koń wykonywa, o jego zgrabnych cienkich nogach. Przy pogadance o świni zwracamy najpierw uwagę na jej tuszę, i to będzie punkt wyjścia pogadanki. Przy jaskółce lot szybki i długie skrzydła będą początkiem rozmowy. Pszczoła — sposób wyrobu miodu

1    wosku, opis części ciała do tego przystosowany.

Możemy nieraz dawać tematy ogólniejsze, które byłyby rodzajem syntezy rozmów i wiadomości poprzednich np. „Pożywienie zwierząt domowych", „W jaki sposób zwierzęta się bronią", „Czem się żywią ptaki, które pozostają na zimę", „O owadach w naszym ogródku" i t. p.

Wychowawczyni powinna się wystrzegać brać dużo materjału naraz, by nie traktować rzeczy powierzchownie.