scandjvutmp7501

M7

W Teeyi miejcie, na świat wydany,

W trudach wojennych zahartowany:

Gdy krew męczeńska wszędzie się leje,

Umrzeć dla wiary powziął nadzieję.

Skoro posłyszał Floryan święty,

Że w Laureaku tyran zawzięty Męczy czterdziestu Jego żołnierzy.

Jako ich hetman w pomoc im bieży Nie rycerską to cnotą być sądzi,

Gdy żołnierz w mecie, a wódz ich błądzi,

Wnet z wyznawcami na placu staje I za Chrystusa życie Swe daje.

Już Floryana rózgami chłosta,

Żelazem szarpie srogi starosta;

Gdy to męczennik cierpliwie znosi,

Akwilin śmierci nań wyrok głosi.

W Anazie, rzece, przez kata swego,

Z mostu utopić każe Świętego;

Kat czyniąc zadość swemu staroście,

Nie dał modlitwy skończyć na moście.

Za co Bóg karze kata ślepotą;

Woda przyjmuje ciało z ochotą,

Które na skałę wnosi tak składnie,

By spostrzeżone mogło być snadnie.

Nikt się nie znalazł, by się zlitował I ciało święte w ziemi pochował;

Lecz Bóg, co strzeże swych Świętych kości,

Zlecił straż orłu dziwnej wielkości.

Sam zaś Floryan we śnie się zjawia I Waleryi miejsce objawia,

Na któremby je pochować miała;

Pobożna pani to wykonała.

A gdy bydlęta ze świętem ciałem W drodze ustają, spiekłe upałem,

I tu Bóg łaskaw w pomoc przybywa,

Nowe na drodze źródło dobywa.

Obok Wawrzyńca oraz Szczepana,

Złożono w Rzymie i Floryana;

A dla Zniszczenia pogańskiej trwogi,

W kraj nasz się dostał skarb ten tak drogi. Lecz któż wyrazi radość doznaną,

Gdy święte kości do nas przysłano ?

Naród się cały z królem zgromadził I przez mil sisdem zs czcią prowadził.