59
§ 3. Całkowanie pewnych wyrażeń zawierających pierwiastki
oprócz tego, jak łatwo obliczyć, jest
a (a — u2)
Dlatego
i szukana całka sprowadza się do całki z funkcji wymiernej.
Uwaga. Oprócz tego, że w ustępie tym podaliśmy wiele nowych sposobów obliczania całek typu (4), przeprowadzone rozumowania stanowią nowy dowód twierdzenia sformułowanego na końcu ustępu 281, niezależny od poprzedniego.
285. Przykłady
jc3—1
Przyjmujemy
f jc3—jr-t-1 J y'x*+2x+2
-dx.
’ dx
{ax2 + bx+ć)]/x2 + 2x+2 +</ f —-—
J 1/ v*2
dx
yx2+2x+2
skąd
jc3—JC+1 = (2ax+b)(x2+2x+2)+(ax2+bx+c)(x+l)+d. Z układu równań
3a = 1, 5a+2b = 0, 4a+3ó+c = — 1, 2b+c+d — 1
otrzymujemy następujące wartości współczynników: a = -i, b = — y, c = -j, d — y. Jeśli więc u-
względnimy przykład 5) z 283, otrzymamy ostatecznie
f *3~*+1— dx = 4-(2x2—5jf+l) ]/x2+2x+2 + | ln (x+l+ l^t^+S+T) +C. }/x2+2x+2 6 2
2) f-«£-
' Ge—l)3 je3—2jc — 1
Podstawienie*—1 = 1/f {jeśli, powiedzmy, * > 1 i / > 0) sprowadza całkę do postaci
_ f *2dt * ]/l-2t2 ’
Całkę tę łatwo obliczyć środkami elementarnymi [patrz. 283, 4)].
Odpowiedź:
— / j/l—2/2--?—arcsin / \f2 +C =--—— l/*2—2*—1--^—arc sin-^2 +C.
4 ' 4|/f 4(jc—l)2 4 ^2 *-l
3) f-dx-
; J (2x2-x+2y2
Podstawienie Abela
4*—1
2\/2x2-x+2