190 bmp

203

46. DRZEWO ZRZĘDA

Nie było wcale ładne. Miało pień chropowaty, konary trochę rachityczne, dawało kwaśne jabłuszka, których nikt nie chciał. Ale najgorszą sprawą był jego charakter. Drzewo potrafiło jedynie uskarżać się. Gniewało to przede wszystkim Żywopłot, który wyrósł właśnie tuż obok Drzewa. Była wiosna a Drzewo ciągle żaliło się:

-    Zobaczysz, że dziś wieczorem będzie deszcz a może również jutro. A potem będzie wiał silny wiatr i złamie mi jakąś gałąź...

-    Ale wiatr wiosenny jest taki przyjemny-przekonywał Żywopłot.

Drzewo nie słuchało nawet.

-    A potem te straszne ptaki. Zrobią gniazdo na moich gałęziach i zjedzą mi moje pączki...

Drzewo skarżyło się tak całymi godzinami: a to, że pole zamienia się w bagno, a to że krowy i króliki zniszczą mu korę, a to, że wysoka trawa go będzie łaskotała... Dla Żywopłotu te lamenty stanowiły istną udrękę. Postanowił więc zrobić coś, co by uniemożliwiło drzewu ciągłe skargi.

Musicie wiedzieć, że najlepszym przyjacielem Żywopłotu był stary Kruk, który po obiedzie często sadowił się na jego gałązkach, aby trochę pogadać. Żywopłot wytłumaczył krukowi swój problem.

-    Jak mam*zmusić Drzewo do zaprzestania skarg? - spytał na koniec.

Kruk zastanowił się a potem powiedział:

-    Drzewo nie posiada prawdziwego celu życia i dlatego zawsze się skarży.

-    Ale gdzie znajduje się ten cel?

-    Zazwyczaj o krok od ciebie.