ciowane i otoczone miłością, mają niesłychaną przewagę nad 153 dziećmi pełnymi niepewności i pesymizmu.
□ Optymistą jest ten, kto ma zaufanie do siebie i do innych i nie pozwala, by sparaliżowały go ewentualne porażki. Tęcza może zawsze odrodzić się, jeżeli pragniemy tego naprawdę.
Dla ułatwienia dialogu
□ To opowiadanie pełne fantazji jest celowo „otwarte”. Katecheta musi uważnie wysłuchać zdania dzieci: z pewnością potrafią one znaleźć dla tęczy cudowne bogactwo znaczeń. Ważne jest, by katecheta pomógł dzieciom pytaniami:
• Dlaczego na początku opowiadania Filip jest smutny?
• Co kładzie do wiaderka?
• Jakie piękne rzeczy umieścilibyście w wiaderku, by utworzyć tęczę?
• Czym jest według was tęcza?
• Czy znacie kogoś, kto ma tęczę „w kieszeni”? Jak się zachowuje?
• Komu chcielibyście dać trochę „syropu z tęczy”?
□ Katecheta musi doprowadzić dzieci do odkrycia charakterystycznych cech optymizmu.
• Optymizm oznacza zaufanie do siebie. Nie ma optymizmu, jeżeli brak jest zaufania. Optymista ma zawsze zaufanie do swych możliwości, nie załamuje się łatwo. Zna swoje możliwości i akceptuje je.
• Optymizm oznacza zaufanie do innych. Obecność innych (rodziców, kolegów, przyjaciół, nauczycieli) jest dla optymistów źródłem pewności, bptymiści potrafią być zawsze dobrymi przyjaciółmi a nie wiecznymi krytykami, którzy zawsze znajdują błędy i niedoskonałości we wszystkim i we wszystkich, co powoduje, że cały świat ich nienawidzi. Również zaufanie do Boga czyni ludzi optymistami i wlewa wielki pokój do ich serca.
• Optymizm to umiejętność przyjmowania rzeczywistości z fantazją.
Optymista nie jest jednak człowiekiem nieodpowiedzialnym, nie jest kimś, kto śmieje się na pogrzebie. Potrafi odróżnić to, co jest ważne od rzeczy nieważnych. Po jakiejś porażce ma dość siły, by rozpocząć na nowo swe poczynania, próbując innej drogi.