2010 01 12 1646

AiłUMłkł ATcfit# ,Y(Unii.^iU'auv A*n*a ttiajx»i .'Mł

ISBN mm* 14MB-4. C ty WN r»N 20M

Relonia Księga I

wysiłku i wydatków. Wydaje się już bowiem wcześniej dobrem to. co traktujemy jako cci i co jest celem osiągniętym po wielu wysiłkach. Cel jest więc dobrem i dlatego mówi poeta:

Miałby czym chełpić się Priain... ”

lub:

Byłby to wstyd trwać tu tak długo i wracać r pustymi rękami

Potwierdza to również przysłowie: „(rozbić) dzban przed drzwiami"⁷⁴. Dobrem jest również to, o co wielu zabiega i otwarcie walczy. Określiliśmy bowiem dobro jako co. czego wszyscy pragną, a „wielu” wchodzi przecież w zakres „wszyscy”. Również to. co zasługuje na pochwałę, bo nie chwali się niczego, co nic jest dobre. Dobrem jest także to. za co chwalą nas nasi wrogowie (nawet ci najgorsi), bo skoro uważają coś za dobro sami pokrzywdzeni, to znaczy, że wszyscy podzielają tę opinię. Uważ.ają lak bowiem dlatego, żc jest to dobro oczywiste, tak jak są rzeczywiście podłymi ci. których ganią przyjaciele i których nic gamą wrogowie. Dlatego właśnie Koryntyjczycy czuli się obrażeni przez Symonidesa, kiedy powiedział:

Niczego Koryntowi Troja nie zarzuca

Dobrem jest również wyróżnienie, jakie spotyka nas ze strony kogoś mądrego lub szlachetnego, mężczyzny bądź kobiety, takie, jakim Atena obdarzyła Odyseusza Tczcusz — Helenę⁷⁷, boginie^iy Parysa, a Homer Achillesa^Tg. I w ogóle dobrem jest to wszystko, co wybieramy z rozmysłem, wybieramy zaś czyny, o których mówiłem uprzednio*⁰, jak również te. które są niekorzystne dla wrogów i dobre

^T; Iliada II 176. ⁿ Tainzc. II 298.

‘ Pełna foima przysłowia nic jest znana W cytowanej formie br/mi ono .dzban przed drzwiami". Uzupełniono je zgodnie z pilnującą w tym względzie tradycją, chociaż nic wydaje się to konieczne. Przykłady z Homera, a więc prawdopodobnie również lo przysłowie, ilustrują prawdę. Zc nieprzyjemnie jest mc dopiąć oclu. do którego usilnie się dążyło i który był juz bliski realizacji

” Wiersz poety litycznego Symonidesa (V w pn.c.i cytowany również przez Plutarcha (Żyi.wr Dkma I> i przez schoba do Pindara (Ol. 13. 78> Koryntyjczycy, z jednej strony, wymieniem są w limbie <11 670) wSród Acliajów. z drugiej strony — wśród sprzymierzeńców Troi wymienia Homer Glaukoma. wodza Likijczyków. którego dziadkiem był GUukon z Koryntu (Iliada VI 150-2111. Tę właśnie okoliczność przypomniał Koryntyjczykoin Syinonules. kiedy chcieli oni utożsamiać się z innymi Grekami jako wrogowie Troi.

W Odysei, passim, a zwłaszcza I 44 n; XIII 299 n: XX 45 nn.

” Zob. np. Isokratet. Helena 1S 21

' Prawdopodobnie aluzja do sądu Parysa w zaginionym poemacie cyklicznym pt Cypria (VII w. p n.e ); zob Isokmtcs, Helena 39 - 42. ^w W Iliadzie, passim ^w Por. 1362 b 29 nn.

óó