2010 01 12 3501

AiłUMłkł ATcfit# ,Y(Unii.^iU'auv A*n*a ttiajx»i .'Mł

ISBN mm* 14MB-4. C ty WN r»N 20M

Re ton ta — Księga III

Jeśli chcemy wyrazić to zwięźle, postępujemy odwrotnie: „tej naszej kobiety" (tnę Tper^paę yuvaiK<Sę). Trzeba także używać spójników, natomiast w stylu zwięzłym jc pomijać, bez narażania tekstu na brak spójności, np.: ..poszedłszy i porozmawiawszy" lub „poszedłszy porozmawiałem”. Pożyteczna jest tu również metoda 1408 a Aniymacha^7I. tj. wymienianie cech. których przedstawiana rzecz nie posiada, co czyni on np. przy opisie Tcumcssos^T5:

Jest pewne wzgórze niewielkie i wietrzne... **

W ten sposób można poszerzać temat w nieskończoność. Wyliczanie cech. jakich dana rzecz nie posiada, można stosować do podkreślenia jej dobrych lub złych właściwości, zależnie od potrzeby. Na tej właśnie zasadzie poeci tworzą takie określenia, jak ..bezstrunna" lub ..bczlulniowa pieśń"; tworzą je na zasadzie zaprzeczenia cech. Środek ten cieszy się dużym uznaniem w przenośniach opartych na analogii, kiedy mówi sic np.. że głos trąbki jest ..bczlutniową pieśnią".

7. Stosownoić stylistyczna

Styl osiągnie stosowność ^r\ jeśli pozwoli wyrazić uczucia i charaktery i jeśli będzie odpowiedni do swego przedmiotu. Odpowiedniość ta zostanie zachowana, jeśli nic będzie się mówić niedbale o sprawach poważnych, ani w sposób uroczysty o błahostkach. W przeciwnym razie stanie się stylem komediowym, jak w poezji Kleofonta⁷*: pewne jego wyrażenia przypominają takie powiedzenia: ..Czcigodna pani figo".

Styl wyraża uczucia, jeśli w przypadku obrazy używasz języka człowieka rozgniewanego, w przypadku przedstawienia aktów bezbożności i czynów hanieb nych — języka człowieka oburzonego i wzdragającego się o tym mówić, w przypadku czynów zasługujących na pochwałę — języka człowieka zachwyconego, w przypadku zaś mówienia o czynach żałosnych języka człow ieka przygnębionego, i podobnie we wszystkich innych przypadkach.

Antymach z Kolofonu lok 400-348), twórca głośnego poematu epickiego Tebaitlo 1 poematu elegijnego Lydt, prekursor uczonej poezji aleksandryjskiej. Jego wielosłowność stula się przysłowiowa. W Tebaid:ie dwadzieścia cztery księgi poematu miały być poświęcone opisowi samej ptzcdakcji ” Teumesstu. nazwa góry 1 miejscowości w Beocji

Ant)mach. ftg. 2 tfyieontm Graecorum Fragmtrnta. cd. Ci. Kmkcl. Lcipzig 1977). Jest to zresztą. jak zwykle, tylko początek opisu. w którym występowało dane zjawisko.

^! ł.uc/ac stosownoić sty lu z możliwością wyrażenia uczuć i charakteru. Arystoteles podkreśla współzależność między czynnikami psychologicznymi, argumentacja i stylem wypowiedzi. Element stosowności jest czynnikiem nadrzędnym, który decyduje o wiarygodności argumentacji mówcy i zapewnia właściwa komunikacje miedzy nim i słuchaczem W terminologii łacińskiej te właściwość stylistyczni) nazywano aprum lub decorum.

⁷⁵ Klenfoni. tnigedioptsurz, którego realistyczna manierę podkreślał Arystoteles w Port 1448 a 12; 1458 a 20

1X4