mas098 bmp

„koalicję. Czy ustępstwa Miecławą sięgały jeszcze dalej ■— nie wiemy. Plan równego podziału ziem Kazimierza między wszystkich lćontfaHeMownfiie wydaje się prawdopodobny, g3yż Brzetysław musiał pamiętać Interwencję niemiecką z lat 1039—41. Większą część zdobyczy miał z pewnością uzyskać Miecław. Minio"td udzielone przez niego gwaran-cje“musiały^ stanowić załam a n i gjJTn o p ol s k i e-gO w s w y c h zaToż en i ach c h a r aT* t e r u je g o pa ńsjjąŁAr W razie zwycięstwa władza jego miała pozostać ograniczona w najlepszym razie do Mazowsza, Wielkopolski, Małopolski i przyległości bałtyckich, a nieprzyjazne sfosunki z Rusią zmusiłyby go do zachowywania zgody z dotychczasowymi sprzymierzeńcami.

Pozostaje do wyjaśnienia kwestia, jak mógł Brzetysław pogodzić udział w koalicji antykazimierzowej ze swymi obowiązkami wasala niemieckiego. Wiemy, że tym razem, w przeciwieństwie do 1039 r., Henryk nie zastosował wo-• hec niego sankcji zbrojnych; jedyną formą interwencji było rozstrzygnięcie w drodze mediacji sporu między zwaśnionymi lennikami. Brzetysław miał widocznie powody takich sankcji się nie obawiać. Można'by więc przypuszczać, że ie-go zaangażowanie w sprawy polskie nastąpiło za cichą apro-6aią Ićróla, który chciał przez to wywrzeć nacisk na Kazi-“mierza i zmusić go do ponownego szukania opieki niemieckiej. W tym '.wypadku związanie się Brzetysława j zTfóiecławem nie byłoby ze strony pierwszego szczere. Możliwe jednak, że Mfecław starał się u Brzetysława o wyjednanie mu drogi; do Henryka III; książę - czeski mógł istotnie popierać tę sprawę na dworze niemieckim, król jfednak, zapewne wobec opornego stanowiska części moż-ńych,' zaprzyjaźnionych z wpływową rodziną Ezzonidów, nie zdecydował się ostatecznie na tak jaskrawą zmianę swego stanowiska w sprawach polskich ^m.

4M Na Wielkanoc 1045 r. wuj Kazimierza Otto, syn Herenfrieda--Ezzona, otrzymuje z rąk króla księstwo Szwabii. Fakt ten może świadczyć o utrzymujących się w pełni na dworze wpływach Ezzonidów. Natomiast w końcu tego roku tenże Otto uczestniczy w spisku, który w nadziei na bliską śmierć chorego króla potajemnie uzgodnił wybór jego następcy (Ann. Altah., s. 46). Widocznie w tym okresie istniały .tftkleś rozbieżności między królem a tą grupą możnych, co mogło rzutować także na stosunek Henryka do polskiego siostrzeńca Ottona. Uczestników zmowy nie spotkały jednak represje, musiało więc dojść

Dokładna data układu Miecława z Czechami i Pomorzem nie da się ustalić; mógł on nastąpić zarówno jeszcze w roku 1045, jak i juz w początkach 1046 r. ⁴⁸⁹. Chronologia jego zależy przede wszystkim od rozwoju sytuacji wojennej w Polsce, tej zaś możemy się jędynie domyślić właśnie na podstawie układów politycznych. Tyle tylko da się powiedzieć, że wydarzenia na wiosnę 1046 r. musiały znów kształtować się niekorzystnie dla' Kazimierza, skoro zdecydował się on na skargę 'do lłenryka IH. Pomoc turowsko-włodzi-mierska przeciw nowej koalicji okazała się widocznie nie-* wystarczająca, na wyprawę ogólnoruską liczyć jeszcze nie było można; pozostały więc dla obrony znów zachwianego stanowiska zabiegi u dworu niemieckiego.

Wypadki rozwinęły się zatem po myśli Henryką. Zwrot Kazimierza ku niemu musiał przynieść nowe umocnienie ^niemieckiego zwierzchnictwa nad Polską.^Straszak czeski”

rza w pełnym posłuszeństwie. Należało jedpak rzeczywiście uczynić coś dla krakowskiego księcia, ahy przekonać -gq o korzyściach płynących z protekcji królewskiej. Niełaski Jlenryka z czasów zjazdu goslarskiego t^in razem się nie powtórzyła. Król dał się widocznie przekonać zapewnieniom Kazimierza, że jego samodzielna polityka wobec Rusi wypływała z konieczności utrzymania się w Polsce, wobec braku skutecznej dotąd pomocy niemieckiej. Obiecał więc dopomóc w rozerwaniu koalicji i^wezwał do Mersęhurga na dzień św. Jana "ChrzcicieTa trziach.. spośród czterech zwaśnionych książąt, wyjąwszy tylko nie uznawanego Miecława, którego polityczna izolacja została postanowiona. Po dwóch" kolejnych spotkaniach doprowadził wreszcie do układu między nimi w Miśni 29 czerwca 1046 r. Nie ulega wątpliwości, Że ukłgfrpTTfega^^    ę przez    zrrmpirza

praw do Pomorza i potwierdzeniu, rezygnacjize- Słąska, w zamian za opuszczenie przez ksiągąt,'ęzech J,„Pou3flrza "sprawy Miecława w^-PbTsęę. Warunki traktatu zatwierdzone’zostały przez Henryka, który zadowoliwszy wszystkich trzech sygnatariuszy i wzmocniwszy osobisty, związek każdego z nich ze sobą, przy czym i „Zemuzil” pomorski uznał

4*8 W 1044 r. wojska czeskie uczestniczyły w ostatniej wyprawie niemieckiej na Węgry (Ann. Altah., s. 39). W 1043 r. urządził Henryk ni ekspedycję przeciw Ludcom (MGH SS V, s. niestety nie wiemy, czy Czesi wzięli w niej udział.

197