Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093412

Wstęp do nauki o komunikowaniu - Walery Pisarek - iLibrary Reader

ET] & O ’    O □    §& Limit wydruku: 10

Strona 130/344

Wll^l

Spis treści - Wstęp do nauki o komu... o

Poprzednia strona (Page Up)|

W. PiMKk 11

ISBN 974-43

63 Rozdział IV. Media (77)

0 1. Klasyfikacje mediów (79)

0 2. Pytania i zagadnienia kontrolne (85)

63 Rozdział V. Rodzaje komunikaqi między ludźmi (86)

0 1. Rodzaje kontaktów komunikacyjnych (90)

0 2. Pytania i zagadnienia kontrolne (100)

63 Rozdział VI. Modele aktów i procesu komunikaqi (101)

0 i. Modele dominującego czynnika (102)

0 2. Modele syntetyczne (114)

0 3. Pytania i zagadnienia kontrolne (120)

63 Rozdział VII. Typologia mediów masowych (121)

0 1. Klasyfikacja wypowiedzi prasowych (123)

0 2. Rodzaje prasy (126)

0 3. Kryteria klasyfikacji prasy drukowanej (128)

0 4. Typologia gazet (131)

0 5. Typologia czasopism (134)

£2 6. Typologia stacji radiowo-telewizyjnych (140)

0 7. Sieci komputerowe (144)

0 8. Agencje informacyjne (145)

0 9. „Nowe media" (146)

0 10. Typologia krajowych systemów medialnych (149)

0 11. Koncepcje

dziennikarstwa (152)

0 12. Pytania i zagadnienia kontrolne (155)

63 Rozdział vm. Funkcje komunikowania (156)

130 ^Wst$P d° ^naLJk' ⁰ komunikowaniu

■    język (pisma wydawane w języku innym niż oficjalny język kraju, w którym się ukazują, nazywane są obcojęzycznymi, wielo- i różnojęzycznymi, gwarowe);

■    status prawny (np. pisma oficjalne, legalne, nielegalne, podziemne, zwane też tajnymi lub konspiracyjnymi);

■    odpłatność (np. pisma sprzedawane, zwane też płatnymi, oraz darmowe, zwane też bezpłatnymi¹³);

■    poziom intelektualny (np. masowe, tabloidy - a wśród nich angielskie red-tops, czyli polskie przedwojenne czerwoniaki - albo niskie, średnie i wysokie, czyli elitarne, jak angielskie elite press).

W 1968 roku John C. Merrill, jeden z najbardziej znanych profesorów dziennikarstwa w USA, w wyniku wieloletnich studiów i sondaży międzynarodowych sporządził listę dziesięciu najbardziej cenionych dzienników (top ten elite dailies), swego rodzaju elitę elit światowej prasy codziennej;

„The New York Times”, USA „Neue Ziircher Zeitung”, Szwajcaria „Le Monde”, Francja „The Guardian”, Wielka Brytania „The Times”, Wielka Brytania „Prawda”, ZSRR „Renmin Ribat”, Chiny „Borba”, Jugosławia „L’Osservatore Romano”, Watykan „ABC”, Hiszpania.

Po trzydziestu latach Merrill powtórzył swój ranking: nowa lista dzienników o największym prestiżu na świecie (1999 top ten elite dailies) znacznie się różni od poprzedniej:

♦    „The New York Times”, USA

♦    „Neue Ziircher Zeitung”, Szwajcaria

♦    „The Washington Post”, USA

♦    „The Independent”, Wielka Brytania

♦    „Suddeutsche Zeitung”, Niemcy

♦    „Le Monde”, Francja

♦    „Asahi Shimbun”, Japonia

♦    „The Los Angeles Times”, USA

♦    „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, Niemcy

♦    „El Pais”, Hiszpania.

¹³ Po angielsku zwane też free, a więc 'wolnymi', co jest skrótem od freeof charge (‘wolny od opłaty’), ale to określenie ma też oczywistą wartość promocyjną.

£2 1. Funkcja a rola (159) 0 2. Klasyfikacje funkcji

Picasa 3 13:34